Ένα ακόμη Σαββατόβραδο Σιωπής στη Χώρα Του Τίποτα...

Του Χριστόφορου
Παπαδάκη

Λες "ας γράψω κάτι"... Και δεν ξέρεις τι... Απόγευμα Σαββάτου...Και οι λέξεις σε τούτη την εποχή, σε τούτη την Πατρίδα, με τούτους που έχουμε μπλέξει, έχουν χάσει το νόημα τους...
Λες "ας γράψω κάτι"...Και δεν ξέρεις τι... Ό,τι και να γράψεις πια, νιώθεις ότι το παίρνει ο άνεμος...Και χάνεται στα πέρατα της γης...


Μα τι να γράψω επιτέλους; Και γιατί να γράψω; Για ποιους; Σε ποιους; Με τι ψυχή, με τι καρδιά, με τι μυαλό, με τι ελπίδα; Μα πάλι. Δεν μπορούμε να βγάλουμε τον σκασμό. Δεν γίνεται να πάψουμε να μιλάμε. Να πάψουμε να σκεφτόμαστε. Να πάψουμε να νοιώθουμε....

Σσσσσσσσσσσ....Μην είμαστε και αχάριστοι... Δεν βγήκαμε από το...ευρώ...Μα βγαίνουμε από τα μνημόνια...Έτσι δεν το λέει σήμερα η..."Αριστερή" κυβέρνηση μας;....

"Αριστερή"... Πόσο χάσαμε την ουσία των λέξεων...Πόσο έχουν όλα ανατραπεί... Έχεις τους ακροδεξιούς και έχουν μία μόνιμη κατηγορία εναντίον της πραγματικής Αριστεράς... "Να είδατε με τους Αριστερούς που μας κυβερνούν"; λένε στον κοσμάκη και προσπαθούν να τον πείσουν πως αυτοί που κυβερνούν είναι οι πραγματικοί Αριστεροί. Οι κομμουνιστές. Οι σοσιαλιστές. Οι μαρξιστές....

Σσσσσσσσσσ.....Ας μη βγάζουμε άχνα... Είναι πίσω από τα πληκτρολόγια τους "ακροβολισμένοι" οι "κομάντος" του κράτους...Οι "λοκατζήδες" του Συστήματος...Οι "ελεύθεροι σκοπευτές" της "Αριστερής" κυβέρνησης... Έτσι, ό,τι γράψεις, ό,τι πεις, ό,τι εκφράσεις, αν το κάνεις όπως πραγματικά οφείλεις απέναντι στον εαυτό σου και στα παιδιά σου, εκείνοι θα ανοίξουν "πυρ" εναντίον σου... Άλλοι με κουκούλες (ψευδώνυμα δηλαδή) και άλλοι με το όνομα τους αλλά πάντα με αιφνιδιασμό, θα αρχίσουν να σου γράφουν, να σε προσβάλουν ακόμα και να σε βρίζουν. Και μετά πάλι θα εξαφανιστούν στο χάος του διαδικτυακού παραλογισμού...Μέχρι να ξαναγράψεις κάτι που θα ενοχλήσει σοβαρά τη φάρα που εκπροσωπούν...

Λες "ας γράψω κάτι"... Και δεν ξέρεις τι..."Απόγευμα Σαββάτου"... Σε μια χώρα που δεν έχει κρατήσει πια τίποτα για τον εαυτό της... Τα έχει όλα παραδώσει... Άλλοι κρατούν τα κλειδιά κι εμείς απλώς μένουμε εντός αυτής και πρέπει και να βγάζουμε τον σκασμό γιατί "υπάρχουν και χειρότερα"...

Πόλεμος... Μετανάστες...Δολοφονίες άμαχων πληθυσμών...Παιδιά ορφανά, δυστυχισμένα, νεκρά, διαμελισμένα, χωρίς να ξέρουν το γιατί..Δεν πρόλαβε κανείς να τους το πει πως όλα γίνονται για τα πετρέλαια...Αλλά εδώ, εμείς "πρέπει" να ορθώσουμε το ανάστημα μας εναντίον των μεταναστών, λέει... Εναντίον δυστυχισμένων ανθρώπων...Να κυνηγήσουμε, να κάψουμε τις καλύβες των Μπαρμπα Θωμάδων... Πόσο ξεφτίλα όλο αυτό...Ντροπή ρε ξεφτιλισμένοι...Ντροπή! Μην ακούτε τους σύγχρονους Κου-Κλουξ-Κλαν. Γυρίστε τους την πλάτη. Μη γίνεστε πιόνια στην σκακιέρα των φασιστοειδών τεράτων! Φτάνει!...

Μα τι να γράψω επιτέλους; Και γιατί να γράψω; Ποιος θα διαβάσει τέτοια λόγια στη χώρα με την τηλεόραση του ΤΙΠΟΤΑ, που έχουν μπει στα σπίτια των Ελλήνων και τους προσφέρουν ό,τι πιο σάπιο, χαμηλού επιπέδου και απίστευτης σαχλαμάρας και αποχαύνωσης έχει εφευρεθεί στην παγκόσμια τηλεοπτική υποκουλτούρα για να κοιμίζουν τους λαούς, να κρατούν τους νέους αποβλακωμένους... Και την ίδια ώρα, έχεις από την άλλη τα "έξυπνα κινητά"...Κατάφεραν με την απίστευτα έξυπνη τεχνολογία τους και μετέτρεψαν έναν ολόκληρο λαό σε λαό υποτονικό, αναίσθητο, μαλθακό, ανέραστο, κουρασμένο, αηδιασμένο, ανίκανο, ανούσιο, υποτακτικό...

Αύριο ξημερώνει Κυριακή...Δεν θα δούμε όμως τις παρέες που κάναμε κάποτε, πριν συμβούν όλα αυτά, πριν μας εγκλωβίσουν στα "κουτιά της εξουσίας"...Θα είναι μια μέρα σχεδόν όπως τις άλλες... Πάψαμε και να τις μετράμε...Σταματήσαμε να ονειρευόμαστε για ένα καλύτερο αύριο. Έχουμε οι ίδιοι καταντήσει το Αύριο που θα έρθει να ξέρουμε από Τώρα πως θα είναι όπως το Σήμερα, το Χθες...Κλεισμένοι στα καβούκια μας, χωρίς να έχουμε κάτι να περιμένουμε στο άμεσο ή μακρινό μας μέλλον...

Γι αυτό σας λέω...Έχασαν το νόημα τους πια οι λέξεις...Γι αυτό λοιπόν κι εγώ δεν γράφω τίποτα... Ένα ακόμη Σαββατόβραδο Σιωπής στη Χώρα Του Τίποτα...