Και κάπως έτσι...μεγαλώσαμε...Εμείς οι "κολλημένοι" πενηντάρηδες...

ΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ
ΠΑΠΑΔΑΚΗ 

Πάλι γέμισε η αυλή μας με γειτόνισσες... Βλέπεις αρχίζει στην ΕΙΡΤ το Λούνα Πάρκ... Εμείς στη γειτονιά μας έχουμε τηλεόραση. Είμαστε η μόνη οικογένεια σε όλη τη γειτονιά. Άλλωστε δεν έχουν τηλεόραση και πολλοί στο χωριό. Έτσι, θα έρχονται κάθε απόγευμα τώρα που είναι καλοκαίρι για να βλέπουν το Λούνα Παρκ στην ΕΙΡΤ και τη Γειτονιά στην ΥΕΝΕΔ, οι γυναίκες της γειτονιάς. Βλέπεις, οι άντρες είναι στο καφενείο. Άλλοι στο "πράσινο" και άλλοι στο "μπλε"...

Βρε μανία με τα κομματικά...Όταν μαλώνουν για τον Ανδρέα και τον Μητσοτάκη, δεν μπορούμε εμείς τα παιδιά να τους καταλάβουμε. Μίσος μιλάμε. Μίσος...

Βλέπεις πάνε λίγα χρόνια από τότε που έπεσε η Χούντα. Και η Ελλάδα προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια της. Είναι χαρακτηριστική εκπομπή για την Πρωτοχρονιά του 1975. Εξαιρετικό βίντεο. Δείτε το:




Και κάπως έτσι μεγαλώνουμε. Παίζοντας στις αλάνες. Μες στα χώματα. Πόλεμο με ξύλινα σπαθιά. Αστυνόμοι και ληστές. Που και που, "έφευγε" και καμιά πέτρα και άνοιγαν κεφάλια... Και όταν βράδιαζε άρχιζαν οι φωνές... Οι μανάδες έβγαιναν στο χωριό και έψαχναν τους αλήτες τους... Δεν έλειπαν και μερικές "ψιλές" καμιά φορά στα κουρεμένα μας κεφάλια, αλλά σιγά που θα μας τρόμαζαν εμάς οι γονείς. Εμείς μεγαλώναμε... Στο χωριό... Στα χώματα...Στα ρέματα... Στα δέντρα... Στα σοκάκια...Μπάλα, κυνηγητό, ξύλο, έρωτες, ματωμένα κεφάλια, πληγιασμένα γόνατα, ιδρωμένα σώματα μες στη σκόνη και τα χώματα...

Και κάπως έτσι μεγαλώνουμε... Στη θέα των γονιών να κάνουν παρέες με τους γείτονες, να βλέπουν όλοι μαζί το Λούνα Παρκ και τη Γειτονιά, να σχολιάζουν τις ειδήσεις, να κλαίνε για την Κύπρο και τον φόβο να φύγουν ξαφνικά σε μια επιστράτευση οι άνδρες... Να μαλώνουν οι άνδρες μεταξύ τους για τα κομματικά... Να υπάρχει τρομερή έχθρα για τα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ...Αλλά στην ανάγκη του άλλου, να γίνονται ξαφνικά όλοι ΕΝΑ. Ένα χωριό. Μια γειτονιά. Μια ομάδα. Μια παρέα... Στην ανάγκη του άλλου, όλα τα ξεχνούσαν για να τον βοηθήσουν, γιατί πέρα από τα κομματικά, είμαστε όλοι άνθρωποι...

Και κάπως έτσι μεγαλώνουμε... Στη μουσική υπάρχουν ανάλογες έχθρες. Άλλοι με τη μεριά του Ροκ. Και άλλοι με την Ντίσκο. Υπήρχαν βέβαια και τα σκυλάδικα. Οι λεγόμενοι "σκυλάδες" ήταν μισητοί για τους Ροκάδες αλλά και για τους Ντισκόβιους, κοινώς τους "Καρεκλάδες"... Και ήταν ίσως το μόνο θέμα στο οποίο τα δύο μουσικά στρατόπεδα έβρισκαν κάτι κοινό μεταξύ τους...

Και κάπως έτσι μεγαλώνουμε... Με την κασέτα και τον δίσκο. Την εποχή της βιντεοκασέτας. Το γέλιο με τον Στάθη Ψάλτη. Τον Πάνο Μιχαλόπουλο. Τον Παύλο Ευαγγελόπουλο. "Το Ρετιρέ"...

Βρήκα το πρώτο επεισόδιο του "Ρετιρέ"! Αρχές της δεκαετίας του '90...

Όσες φορές και να το δω θα γελάσω... Και τα σημερινά παιδιά. Τα παιδιά μου, θα με κοροϊδέψουν γιατί δεν θα καταλαβαίνουν πώς είναι δυνατόν να γελάω με κάτι τέτοια αστεία... Βλέπεις, εμείς που ζήσαμε την εφηβεία μας σε αυτές τις εποχές, ξέρουμε γιατί γελάμε όταν βλέπουμε εκείνες τις σειρές. Γιατί εκείνα τα σενάρια δεν ήταν απλά σενάρια... Ήταν...η δική μας η καθημερινότητα. Το "τότε" μας που όπως τραγούδησε και ο Νικόλας ο Άσημος, "κουβάλησες το τότε σου και σε άλλες εποχές"...

Θυμάμαι στο χωριό, στην πλατεία, όταν ο "Σινεματζής" έφερνε μια καινούργια ταινία, γινόταν το "έλα να δεις"... Εκεί, στην πλατεία του χωριού, είδαμε με φραπεδάκι και αναψυκτικό, τις περισσότερες ταινίες πριν κυκλοφορήσουν στη συνέχεια σε βιντεοκασέτα.
"Ο παπά Σούζας"; "Τα Τσακάλια"; "Οι Χούλιγκανς"; "Βασικά Καλησπέρα σας"; Ποια να πρωτοθυμηθώ...

                                                         
                                                            ΒΑΣΙΚΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ

                                                 
                                                        ΟΙ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΣ

                                                          ΤΑ ΤΣΑΚΑΛΙΑ

                                                             Η ΣΤΡΟΦΗ 

Και κάπως έτσι μεγαλώνουμε... Στις ντισκοτεκ και τα ροκάδικα. Στα ουζερί και τα ταβερνάκια. Τα ραντεβού. Με ένα τριαντάφυλλο στο χέρι. Αμηχανία στην αρχή. Συζήτηση για μουσική. "Άκουσες την καινούργια κασέτα του Παπακωνσταντίνου; Και γαμώ τα τραγούδια. Την πήρα"... Καφεδάκι στο Μαρίνα. Μπιρίτσα στα Λιοντάρια. Βόλτα στην Πλατεία Ελευθερίας. Και άμα πεινάσουμε στο τέλος χτυπάμε κι ένα γύρο. Και την επόμενη φορά τρυπώνουμε και στη Ντισκοτέκ αλλά νωρίς για να προλάβουμε την έναρξη του προγράμματος. Όλα τα λεφτά είναι η Εισαγωγή... Η Έναρξη... Με τους τεχνιτούς καπνούς και...τα μυαλά στα κάγκελα....

Και κάπως έτσι μεγαλώνουμε... Αλλά μεγαλώσαμε καί έτσι...

Και κάπως έτσι...μεγαλώσαμε...Εμείς οι "κολλημένοι" πενηντάρηδες... Καληνύχτα...