Το Δίκτυο Κρητικού Ελαιολάδου αποκαλύπτει: Κάτω από τα 3 ευρώ η μέση τιμή παραγωγού!

Κάτω από τα 3 ευρώ το κιλό έχει πλέον διαμορφωθεί η μέση τιμή παραγωγού στην Κρήτη, ενώ η κατώτερη τιμή έχει δοθεί στο νομό Ηρακλείου και δεν ξεπερνάει τα 2,60 ευρώ το κιλό στην οξύτητα των τριών γραμμών.


Την αποκάλυψη αυτή κάνει στην εφημερίδα  “Νέα Κρήτη” ο πρόεδρος του Δικτύου Κρητικού Ελαιολάδου Μανόλης Φραγκάκης, λέγοντας πως υπάρχουν και τιμές 3,15 ευρώ το κιλό...



 αλλά είναι πια περιστασιακές. 

Την ίδια ώρα, οι ελαιοπαραγωγοί κρατούν στα σπίτια τους ή στις εγκαταστάσεις των εμπόρων απούλητο και άκοπο το λάδι τους, περιμένοντας ανάκαμψη των τιμών, θεωρώντας πως δεν υπάρχει καμία λογική να το δώσουν με τις σημερινές τιμές, όταν δεν το έδωσαν με τα 3,50 ευρώ το κιλό, που ήταν η τιμή εκκίνησης του προϊόντος!

Πολύ άσχημα εξελίσσεται η χρονιά για τις τιμές του κρητικού ελαιολάδου. Όπως και άλλοι φορείς, έτσι και το Δίκτυο Κρητικού Ελαιολάδου θεωρεί ότι ένας από τους παράγοντες που έχουν παίξει ρόλο σε αυτήν την κατρακύλα είναι η διακίνηση των αδασμολόγητων τυνησιακών λαδιών, βάσει συμφωνίας που ψηφίστηκε το 2015 στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι όμως, τα τυνησιακά λάδια δε φαίνονται πουθενά... Παντού εμφανίζονται μόνο “ελληνικά”, κάτι που δημιουργεί πολύ σοβαρές υποψίες για “λαδιές” με ελληνοποιήσεις.


Αν αλλάζαμε όμως τον τρόπο παραγωγής και διάθεσης του ελαιολάδου; Ο Τυνήσιος πληρώνεται τις ελιές που παραδίδει και δεν έχει καμία ευθύνη με το παραγόμενο ελαιόλαδο. Ταυτόχρονα, η διακίνηση του χύμα ελαιολάδου θα μπορούσε να γίνεται, για παράδειγμα, μόνο σε 5λιτρα-σφραγισμένα δοχεία!

Η πορεία των τιμών παραγωγού

Αναλυτικότερα, ο Μανόλης Φραγκάκης για τις τιμές παραγωγού του κρητικού ελαιολάδου λέει στην εφημερίδα μας: «Ξεκινήσαμε με ελπίδες και προσδοκίες ότι οι τιμές θα ήταν τουλάχιστον πάνω από τα 3,50 ευρώ το κιλό, όπως είχε κλείσει και πέρυσι η χρονιά. Στην αρχή κάτι πήγε να γίνει, ήμασταν εκεί κοντά. Στην πορεία άρχισε η τιμή να πέφτει. Και όπως βλέπουμε τώρα, έχουμε πέσει κάτω από τα 3 ευρώ το κιλό. Και το κακό είναι ότι δε βλέπω ανάκαμψη στο άμεσο μέλλον. Και μπορεί φέτος να είχαμε μια καλή οξύτητα στα λάδια μας, αλλά στα χαρακτηριστικά της ποιότητας του προϊόντος δεν ήμασταν ευχαριστημένοι. Δεν ήταν μια καλή χρονιά. Και οι κλιματολογικές συνθήκες δεν ήταν καλές»...


Και επειδή οι παραγωγοί έχουν κρατήσει άκοπο ακόμα και στα σπίτια τους το φετινό τους λάδι, ρωτήσαμε τον Μανόλη Φραγκάκη αν θα μπορούσε να τους συμβουλέψει αν θα πρέπει να “κόψουν” το λάδι τους ή να περιμένουν.

«Εκεί που έχουμε φτάσει τώρα, εγώ συμβουλές δεν μπορώ να δίνω σε κανέναν στο εμπορικό κομμάτι. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που ζουν μόνο από το λάδι. Δεν έχουν άλλο εισόδημα. Και θα αναγκαστούν τώρα να πάνε και να το πουλήσουν», μας είπε.

Ο πρόεδρος του Δικτύου Κρητικού Ελαιολάδου τονίζει, εξάλλου, ότι για να καταφέρουμε να πετύχουμε τη σταδιακή άνοδο των τιμών παραγωγού θα πρέπει όλοι όσοι εμπλέκονται στο κύκλωμα της παραγωγής και διάθεσης του προϊόντος να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει αυτή η χαμηλή παραγωγή στο κρητικό ελαιόλαδο και την ίδια ώρα οι τιμές παραγωγού, αντί να αυξάνονται, να πέφτουν. Ο κ. Φραγκάκης τονίζει, επίσης, ότι υπάρχει πολύ μεγάλη ανάγκη να στηριχτεί η τυποποίηση του προϊόντος. Στο χύμα ελαιόλαδο πάντα θα έχουμε την ανάγκη των Ιταλών εμπόρων, οι οποίοι, όταν θα έχουν έλλειψη ελαιολάδου και δε θα βρίσκουν χαμηλότερα από αλλού, θα αγοράζουν το δικό μας σε πιο καλές τιμές, αλλά θα ρίχνουν τις τιμές όταν θα βρίσκουν πιο φτηνά λάδια να αγοράσουν, από την Τυνησία, για παράδειγμα, ή από άλλες χώρες.
Μάλιστα, ο Μανόλης Φραγκάκης προειδοποιεί: «Αν δε βάλουμε μυαλό, το πολύ σε μια δεκαετία θα δούμε την Τουρκία να είναι η δεύτερη πιο μεγάλη ελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο. Ήδη, τόσο η Τουρκία όσο και η Αίγυπτος αναπτύσσονται δυναμικά και στον τομέα του ελαιολάδου»!

Ας πληρώνονται τον ελαιόκαρπο

Ο πρόεδρος του Δικτύου Κρητικού Ελαιολάδου τονίζει, εξάλλου, ότι ο Τυνήσιος ελαιοπαραγωγός προσκομίζει στο ελαιουργείο τον ελαιόκαρπό του και πληρώνεται αμέσως για τις ελιές, όχι για το λάδι.

«Εμάς η διαφορά μας είναι ότι το λάδι το δικό μας έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σε ό,τι αφορά τη γεύση, που δεν τα βρίσκεις στην Τυνησία. Εμείς, λοιπόν, αυτό πρέπει να εκμεταλλευτούμε. Αλλά από την άλλη, γιατί ο δικός μας ελαιοπαραγωγός να έχει την ευθύνη της εμπορίας του ελαιολάδου, αφού παράγει ελιές; Και ποιος μου λέει εμένα ότι θα γίνει σωστά από τον ελαιουργό η όλη διαδικασία και δε θα υπάρξουν προβλήματα στην έκθλιψη και αποθήκευση του προϊόντος μου;». 

Για το λόγο αυτό, το Δίκτυο Κρητικού Ελαιολάδου προτείνει να εφαρμοστεί και στη χώρα μας αυτός ο τρόπος διακίνησης της ελιάς και του ελαιολάδου. Ωστόσο, ένα ειδικό μηχάνημα που χρησιμοποιείται, και το οποίο παίρνει από την παραδοθείσα ποσότητα της ελιάς δείγματα, τα οποία επεξεργάζεται βγάζοντας την ελαιοπεριεκτικότητα και την ποιότητα του παραγόμενου ελαιολάδου για να πληρωθεί ο παραγωγός, κοστίζει κάπως ακριβά. Για το λόγο αυτό, ο Μανόλης Φραγκάκης προτείνει να υπάρχει από το κράτος μια μικρή επιδότηση προς τους ελαιουργούς για να το αποκτήσουν. Έτσι, ο ελαιουργός θα έχει ο ίδιος την ευθύνη και τα κίνητρα για να παράγει όσο γίνεται το καλύτερο ελαιόλαδο.

Σε ό,τι αφορά τις νοθείες, ο κ. Φραγκάκης επικαλείται ένα άλλο σύστημα που εφαρμόζεται στην Ισπανία. «Όλοι παραλαμβάνουν το ελαιόλαδό τους από τα ελαιουργεία σε σφραγισμένα πεντόλιτρα», λέει χαρακτηριστικά και προσθέτει ότι, εκτός από την πάταξη της νοθείας, επιτυγχάνεται και η διατήρηση της καλής ποιότητας του ελαιολάδου.

Το εμφιαλωμένο στην εστίαση

«Ελάχιστοι το εφαρμόζουν»

Σε ό,τι αφορά το μέτρο που ισχύει για τη διακίνηση του εμφιαλωμένου ελαιολάδου στη μαζική εστίαση, και ο κ. Φραγκάκης επιβεβαιώνει ότι αυτό δεν εφαρμόζεται ή, αν το εφαρμόζουν κάποιοι εστιάτορες, αυτοί θα είναι ελάχιστοι. Εκτός από την ανάγκη να ζητούν οι ίδιοι οι καταναλωτές όπου πηγαίνουν να τους φέρνουν συσκευασμένο ελαιόλαδο, που θα αναγράφει πάνω “εξαιρετικό-παρθένο ελαιόλαδο”, τονίζει ότι εδώ υπάρχει κάποιο σημείο που έχει “ξεφύγει” τόσο από τους φορείς όσο και από την κυβέρνηση.

«Το νομοσχέδιο, το οποίο πέρασε το Σεπτέμβριο από τη Βουλή, έπρεπε να λέει “με φιάλη μη επαναγεμιζόμενη”. Και αυτό φτάνει. Μπορεί δηλαδή να χρησιμοποιήσουν όσοι πελάτες περάσουν από το τραπέζι μία φιάλη κι όταν αυτή τελειώσει να πετιέται και να σερβίρεται η επόμενη. Μπορούσε να είναι φιάλη των 500 ml, μπορούσε να είναι και μία φιάλη των 200 ml. Τώρα με το να λέει “φιάλη μιας χρήσης και σφραγισμένη”, αυτό είναι ένας πλεονασμός από τη μια, και από την άλλη αποτρέπει τον εστιάτορα να βάλει το ελαιόλαδο σε μια μεγάλη φιάλη»... 

Σύμφωνα με τον Μανόλη Φραγκάκη, στο αμέσως επόμενο διάστημα θα γίνουν ενέργειες για τη βελτίωση του συγκεκριμένου μέτρου. «Να μπορεί να μπαίνει μεγάλη φιάλη, να πληρώνει κάτι παραπάνω ο πελάτης για το λάδι που θα χρησιμοποιήσει και ως εκεί»... Με αυτόν τον τρόπο θα γίνονται μεγαλύτερες εμφιαλώσεις.

Ήδη εκτιμάται ότι με την εφαρμογή του μέτρου, στους χώρους μαζικής εστίασης θα διακινούνται ετήσια πάνω από 10 με 12 χιλιάδες τόνοι. Υπάρχει όμως και ένα άλλο θέμα. Ο κ. Φραγκάκης συνιστά στον καταναλωτή «να μη δέχεται στο τραπέζι του τη σαλάτα η οποία θα είναι λαδωμένη από την κουζίνα. Γιατί εκεί, σύμφωνα με το νόμο, έχει το δικαίωμα ο εστιάτορας να βάζει ό,τι λάδι θέλει»...
(ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - "ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ")
https://www.neakriti.gr/article/kriti/1504295/sta-tartara-i-timi-tou-ladiou-ti-ftaiei-gia-tin-katrakula/