Σήμα "ΚΡΗΤΗ" σε εισαγόμενα χοιρινά - "Καταστρέφουν τη ντόπια χοιροτροφία" φωνάζουν οι χοιροτρόφοι!

Την έντονη αντίδραση των λιγοστών - πια - χοιροτρόφων της Κρήτης έχει προκαλέσει η σήμανση της Αγροδιατροφικής Σύμπραξης της Περιφέρειας Κρήτης με το σήμα “Κρήτη” σε μεταποιημένα προϊόντα κρέατος που...


 βασίζονται σε εισαγόμενα χοιρινά.

«Μας καταστρέφετε όσο χρησιμοποιείτε το σήμα “Κρήτη” στα προϊόντα αυτά», λένε οι χοιροτρόφοι του νησιού μας. Η απάντηση της Αγροδιατροφικής είναι ότι, επειδή στη χοιροτροφία η Κρήτη δεν καλύπτει ούτε το 15% των αναγκών της, αναγκαστικά πιστοποιείται όχι το εισαγόμενο κρέας ως πρώτη ύλη, αλλά η κρητική συνταγή στα εν λόγω κρεατοπαρασκευάσματα!

Η “Νέα Κρήτη” κατέγραψε χθες τις θέσεις των χοιροτρόφων του νησιού μας μέσα από τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο χοιροτρόφος από τις Βούτες του νομού Ηρακλείου Μπάμπης Αλογδιανάκης. Ταυτόχρονα, επικοινωνήσαμε και με τον αντιπρόεδρο της Αγροδιατροφικής της Περιφέρειας Κρήτης, γνωστό κτηνίατρο και πρόεδρο του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ Αλέκο Στεφανάκη, ο οποίος, πέρα από τις απαντήσεις που μας έδωσε, προχώρησε και σε ανοιχτό κάλεσμα στους χοιροτρόφους, να έρθουν σε επαφή με την Αγροδιατροφική, ώστε να προχωρήσουν οι διαδικασίες πιστοποίησης του χοιρινού κρέατος, και μάλιστα δωρεάν.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στο καταστατικό της, η Αγροδιατροφική Σύμπραξη της Περιφέρειας Κρήτης αναφέρει ότι το σήμα “Κρήτη” χορηγείται:
- Στα τυροκομικά-γαλακτοκομικά προϊόντα από γάλα που έχει παραχθεί στην Κρήτη, από ντόπιες ή διασταυρωμένες με ντόπιες φυλές ζώα και από κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις που υπάρχουν στην Κρήτη. 
- Στην παραγωγή κρεατοσκευασμάτων και προϊόντων με βάση το κρέας, από αιγοπρόβατα και κουνέλια το κρέας των οποίων προέρχεται αποκλειστικά και μόνο από κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις που υπάρχουν στην Κρήτη. 
- Στα άλλα είδη ζώων, για να δοθεί το σήμα “Κρήτη” αναφέρεται ρητά ότι «θα πρέπει η πρώτη ύλη να είναι κατά προτεραιότητα από εκτροφές της Κρήτης, όταν είναι εφικτό. Σε κάθε περίπτωση, για την παραγωγή των παραπάνω προϊόντων θα πρέπει να εφαρμόζονται παραδοσιακές συνταγές παραγωγής, οι οποίες θα κατατίθενται στην Αγροδιατροφική Σύμπραξη, θα αξιολογούνται αναλόγως και θα εγκρίνονται. 
Όλες οι βοηθητικές ύλες θα πρέπει να προέρχονται από την Κρήτη, εκτός αν δεν είναι εφικτό»... 

«Εδώ υπάρχει παραπλάνηση» 

Ωστόσο, ο Μπάμπης Αλογδιανάκης σε ό,τι αφορά το χοιρινό κρέας κάνει λόγο για «παραπλάνηση των καταναλωτών, αφού μόλις βλέπουν “Κρήτη” πιστεύουν ότι αγοράζουν κρητικό προϊόν, αλλά αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις ή και σε όλες τις περιπτώσεις, όπως πιστεύουμε εμείς, είναι εισαγόμενο ή είναι κρέας από την υπόλοιπη Ελλάδα. Κυρίως όμως εισαγόμενο, που είναι φτηνότερο από το ελληνικό. Κανείς καταναλωτής δεν καταλαβαίνει ότι εμείς έχουμε βάλει το σήμα πάνω, αλλά το προϊόν είναι εισαγωγής»...
Σύμφωνα με τον Μπάμπη Αλογδιανάκη, βάζοντας αυτή τη διατύπωση «να είναι κατά προτεραιότητα το κρέας από εκτροφές της Κρήτης, όταν είναι εφικτό», βάζει το μεταποιητή στη διαδικασία να αναζητήσει μόνο εισαγόμενο κρέας, καθώς αυτό είναι φτηνότερο. Να το μεταποιήσει, να βάλει το σήμα πάνω και να το πουλήσει σαν κρητικό προϊόν.
«Δεν έχουμε τίποτα με τους μεταποιητές. Αυτοί το συμφέρον τους κοιτάζουν και πολύ καλά το κάνουν. Το θέμα είναι όμως ότι εμείς δεν μπορούμε να πουλήσουμε το δικό μας κρέας στην αγορά των κρεατοσκευασμάτων», είπε χαρακτηριστικά στην εφημερίδα μας ο κ. Αλογδιανάκης.

Προτείνουν διαφοροποίηση στη σήμανση 

Ωστόσο, πέρα από τα παράπονα ή τις καταγγελίες τους, οι χοιροτρόφοι της Κρήτης - όπως μας το μετέφερε χθες ο χοιροτρόφος Μπάμπης Αλογδιανάκης - προτείνουν διαφοροποίηση στη σήμανση όταν πρόκειται για εισαγόμενα κρέατα.
«Πρέπει να αλλάξει το καταστατικό ως προς τη συγκεκριμένη παράγραφο. Να απορροφούνται όλα τα χοιρινά της Κρήτης στη μεταποίηση και στην τυποποίηση. Όταν δεν επαρκούν, δε θα μπαίνει το σήμα “Κρήτη” πάνω, αλλά θα μπαίνει το σήμα “Ε.Ε.”. Δεν μπορεί να έρχεται εδώ το καλοκαίρι ο Ολλανδός χοιροτρόφος να φάει μια μπριζόλα και να τρώει το χοιρινό της χώρας του με το σήμα “Κρήτη”». 

«Ας έρθουν να τους βοηθήσουμε» 

Η απάντηση του Αλέκου Στεφανάκη προς τους χοιροτρόφους της Κρήτης είναι ότι τα κρητικά χοιρινά δεν καλύπτουν παρά μόνο ένα 10-15% των αναγκών της Κρήτης σε νωπό κρέας. Και θα ήταν καταστροφικό αν αυτό το λιγοστό χοιρινό, αντί για το πιάτο του καταναλωτή ως νωπό, κατέληγε στη μεταποίηση για να διατεθεί ως επεξεργασμένο. Αλλά και σε εκείνη την περίπτωση, δε θα επαρκούσαν οι παραγόμενες ποσότητες.

«Ασφαλώς, όπου υπάρχει επάρκεια πρώτης ύλης, δεν το συζητούμε. Δηλαδή δε συζητούμε μια επιχείρηση να πάρει σφραγίδα για να βάλει το σήμα “Κρήτη” πάνω σε αρνί ή πάνω σε προϊόντα από αρνί, σε ελαιόλαδο, σε κρασί, σε σαλιγκάρια και γενικά σε προϊόντα που έχουμε αυτάρκεια. Στο χοιρινό όμως υπάρχει μεγάλη έλλειψη. Μπορούμε να γεμίσουμε την Κρήτη χοιροστάσια; Δε γίνεται. Αν αυξηθεί η χοιροτροφία στην Κρήτη η προδιαγραφή αλλάζει “χθες”. Όχι “αύριο”. Σήμερα όμως είναι ελαχιστότατα τα χοιρινά. Και είναι κρίμα, είναι θλιβερό, τα ντόπια χοιρινά να τα κάνουμε αλλαντικό»... 
Ένα ανάλογο παράδειγμα, που μας έφερε ο Αλέκος Στεφανάκης, έχει να κάνει με το κρητικό παξιμάδι.
«Μπορούμε να κάνουμε την Κρήτη σιτοβολώνα; Όχι. Και θα πρέπει γι’ αυτό το λόγο να χάσουμε το παξιμάδι μας; Όχι. Έτσι είπαμε λοιπόν σε προϊόντα που δεν υπάρχει επάρκεια στην πρώτη ύλη και δεν μπορούν να παραχθούν, αλλά έχουμε κρητικές συνταγές, να πιστοποιούμε τα προϊόντα με βάση τη συνταγή»... 

Ο αντιπρόεδρος της Αγροδιατροφικής της Περιφέρειας Κρήτης στο σημείο αυτό απευθύνει πρόσκληση στους χοιροτρόφους: «Ελάτε να σας βοηθήσουμε εμείς να πιστοποιήσετε το χοιρινό σας κρέας. Και αυτό το πρόβλημα υπάρχει και στο αρνί. Δεν πιστοποιήσαμε τα αρνιά μας. Μόνο μία εταιρεία το έχει κάνει. Ας έρθουν λοιπόν σε μας να τους το κάνουμε δωρεάν. Έχουμε ως διοίκηση της Αγροδιατροφικής αποφασίσει να το κάνουμε δωρεάν, για να έχουν την πιστοποίηση στο κρέας, αλλά ας έρθουν και ας κουβεντιάσουν μαζί μας. Είναι ανοιχτές οι πόρτες μας»... 

«Η χοιροτροφία έχει μέλλον» 

«Είναι κρέας ευρείας κατανάλωσης το χοιρινό και νομίζω πως, παρά τα προβλήματα, η χοιροτροφία έχει μέλλον», τόνισε στη “Νέα Κρήτη” ο Μπάμπης Αλογδιανάκης.
«Είναι το χοιρινό, όπως και το κοτόπουλο, ένα κρέας που έχει μάθει ο Έλληνας και το τρώει. Αυτά, λοιπόν, τα κρέατα έχουν μέλλον. Χρειαζόμαστε όμως την υποστήριξη του κράτους και της Περιφέρειας Κρήτης». 

Σύμφωνα με τον ίδιο, το κόστος εγκατάστασης και εκσυγχρονισμού για μια χοιροτροφική μονάδα είναι πολύ μεγάλο. Όμως γι’ αυτό υπάρχουν διάφορα προγράμματα που μπορούν να χρηματοδοτήσουν μια τέτοια δραστηριότητα. Από ’κει και πέρα, το κόστος εκτροφής και παραγωγής του χοιρινού κρέατος στην Κρήτη είναι πολύ υψηλό και σίγουρα υψηλότερο όχι μόνο σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά ακόμα και με την υπόλοιπη Ελλάδα, λόγω της θαλάσσιας μεταφοράς.

Ο Μπάμπης Αλογδιανάκης καταλήγει λέγοντας πως, επειδή ακριβώς υπάρχει ενδιαφέρον των νέων ανθρώπων για τον πρωτογενή τομέα, μπορούμε να ανακτήσουμε έστω ένα μέρος της χαμένης χοιροτροφίας της Κρήτης, αρκεί να δοθούν ουσιαστικά κίνητρα προς την κατεύθυνση αυτή.
«Είναι παράλογο να εισάγουμε κάτι που μπορούμε να παράγουμε στον τόπο μας», ανέφερε χαρακτηριστικά.

«Χρειαζόμαστε κτηνοτροφική πολιτική» 

Ωστόσο, από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ και κτηνίατρος Αλέκος Στεφανάκης είπε ότι «για να έχει μέλλον η χοιροτροφία στην Κρήτη χρειάζεται κτηνοτροφική πολιτική που θα βοηθάει προς αυτήν την κατεύθυνση. Όταν δεν έχουμε γενετικό υλικό, σπερματεγχύτες, δεν έχουμε σφαγεία που να σφάζονται σωστά τα χοιρινά μας, εκτός από δύο ιδιωτικά... πού πάμε;», διερωτήθηκε ο κ. Στεφανάκης.
Μάλιστα, ο ίδιος ανέφερε ότι «ο τουρισμός εκτόπισε τη χοιροτροφία. Εδώ, όπου πας να βάλεις δέκα “μάνες”, σου λένε ότι ενοχλείς τον τουρισμό. Μπήκαν τα ζητήματα περιορισμού από τη Ρωσία και σφάξανε 90.000 χοίρους οι Δανοί σε ένα χρόνο και τους διοχέτευσαν στην αγορά σε εξευτελιστικές τιμές. Στον τόπο μας, οι άνθρωποι από τότε που άρχισαν να μας έρχονται τα φτηνότερα χοιρινά από το εξωτερικό σταμάτησαν να κάνουν οικόσιτη εκτροφή χοίρων. Ένας που είχε την προδιαγραφή και μπορούσε να εκτρέφει δυο χοίρους το χρόνο, σταμάτησε να τους εκτρέφει. Τώρα δεν έχουμε ούτε χοιρομητέρες να γενούν τα γουρούνια μας. Μακάρι να είχαμε χοιροτροφία, αλλά δυστυχώς»...


Οι χρυσές εποχές 

«Κάποτε είχαμε αυτάρκεια» 

Ο Μπάμπης Αλογδιανάκης παρέλαβε τη χοιροτροφική μονάδα από τον πατέρα του και προχώρησε στην επέκταση και τον εκσυγχρονισμό της, ενώ ταυτόχρονα ανέπτυξε και άλλες δραστηριότητες για να προωθεί τα δικά του προϊόντα, όπως κρεοπωλείο στις Βούτες.
Έχει, λοιπόν, βιώσει τη χοιροτροφία από την περίοδο που ήταν “στα πάνω της”, μέχρι και τη μεγάλη κατρακύλα, την οποία σηματοδότησαν οι πολιτικές που ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και μετά.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το πρώτο μεγάλο χτύπημα για τον κλάδο επήλθε από τα Νομισματικά Εξισωτικά Προγράμματα (ΝΕΠ) της δεκαετίας του ’80, που επιδοτούσαν... τις εισαγωγές των χοιρινών κρεάτων, στη γνωστή λογική εκείνης της περιόδου «είσαι στην ΕΟΚ, μάθε για την ΕΟΚ»...

Έτσι, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μετά, η μία μετά την άλλη χοιροτροφική μονάδα της Κρήτης, που αδυνατούσε να αντιμετωπίσει τα φτηνά κρέατα των Ολλανδών, των Βέλγων και γενικά των άλλων χωρών της τότε ΕΟΚ, έκλεινε και άρχισε η μεγάλη και ξέφρενη εξάρτηση της χώρας μας από τα εισαγόμενα χοιρινά, με μια αυτάρκεια που ως τα μέσα της δεκαετίας του ’80 στο νησί μας ξεπερνούσε το 85%.

Σήμερα, δεν καλύπτουμε τις ανάγκες μας σε ντόπια χοιρινά στην Κρήτη σε ποσοστό πάνω από 10-15% και στην Ελλάδα πάνω από 20-25%! Σήμερα, ενώ οι παραδοσιακές μονάδες στην Κρήτη δεν ξεπερνούν τις 10, εκτός από την “Creta Farms”, που είναι βέβαια και η μόνη μεγάλη μονάδα που, ως γνωστόν, επεκτείνεται και στη μεταποίηση και την τυποποίηση των δικών της προϊόντων, εντούτοις στην τοπική αγορά εμφανίζονται κυρίως... “ντόπια” χοιρινά... Από αυτές, οι 7-8 μονάδες είναι στο νομό Ηρακλείου, δύο-τρεις στο νομό Ρεθύμνου, μία στο νομό Χανίων και καμία στο νομό Λασιθίου, όταν κατά τη δεκαετία του ’80 μόνο στο νομό Ηρακλείου υπήρχαν 80 καταγεγραμμένες χοιροτροφικές μονάδες.

«Ήταν όλες οικογενειακές μονάδες, που πήγαιναν καλά. Ο κόσμος τότε έπαιρνε μόνο ντόπιο κρέας. Δεν υπήρχε τότε ακόμα το εισαγόμενο, που μπήκε από το 1985 και μετά, που ήταν πολύ φτηνότερο και δεν μπορούσαμε να το ανταγωνιστούμε. Η μεγάλη καταστροφή ξεκίνησε με τα ΝΕΠ, όταν επιδοτήσαμε τους εισαγωγείς να βάζουν στη χώρα μας ξένα κρέατα. Τότε άρχισε η μεγάλη καταστροφή»... 

Ωστόσο, ο Μπάμπης Αλογδιανάκης κατάφερε, μετά το 1988 που παρέλαβε τη χοιροτροφική μονάδα από τον πατέρα του, και στηρίχτηκε στα πόδια του μέσα από πάρα πολύ μεγάλες δυσκολίες και προβλήματα, φτιάχνοντας κρεοπωλείο, μέσα από το οποίο διακινούσε μόνος του όλα τα χοιρινά της δικής του παραγωγής και στη συνέχεια έκανε και επέκταση της χοιροτροφικής μονάδας.


Ελληνοποιήσεις... στο φουλ

Τα “βαπτίζουν” κρητικά 

Στο μεταξύ, σήμερα, ιδιαίτερα στο χοιρινό κρέας, οι ελληνοποιήσεις - σύμφωνα με τις καταγγελίες του Μπάμπη Αλογδιανάκη - αποτελούν καθεστώς.
Οι διάφοροι επιτήδειοι, πλασάροντας στην αγορά χοιρινά από άλλες ευρωπαϊκές χώρες σαν ντόπια, επωφελούνται όχι μόνο από το καλύτερο όνομα που έχουν τα κρητικά χοιρινά, αλλά και από τη διαφορά της τιμής. Μάλιστα, ο παραγωγός πολλές φορές αναγκάζεται - όπως καταγγέλλει ο κ. Αλογδιανάκης - να δεχτεί τιμολόγιο για κρέας πολύ περισσότερο από αυτό που στην πραγματικότητα πούλησε στον κρεοπώλη. Έτσι, ο κρεοπώλης, για τη μεγαλύτερη - πλασματική - ποσότητα, φέρνει ξένα κρέατα και τα “βαφτίζει” κρητικά, έχοντας ανά πάσα στιγμή και τα “αποδεικτικά” τιμολόγια που μπορεί να του ζητήσουν σε έναν έλεγχο από αυτούς που... γίνονται σπάνια!

Αλλά, αν είχε εφαρμοστεί, σύμφωνα με τον κ. Αλογδιανάκη, το λεγόμενο ισοζύγιο στο κρέας, αυτά τα κόλπα δε θα μπορούσαν να γίνονται ή θα περιορίζονταν στο ελάχιστο.
«Η νομοθεσία υπάρχει και προβλέπει να καταγράφεται η ποσότητα του ντόπιου που πουλήθηκε και η ποσότητα του εισαγόμενου που πουλήθηκε, που καταγράφεται στη ζυγαριά του κρεοπώλη. Από τώρα και μετά περιμένουμε να εφαρμοστεί αυτή η νομοθεσία», τόνισε ο κ. Αλογδιανάκης.
Μάλιστα, δεν έρχονται μόνο ως σφάγια τα χοιρινά στην Κρήτη. Έρχονται και πολλά ζώντα. «Πού σφάζονται άραγε; Εγώ δεν απαντάω. Ας απαντήσουν οι υπεύθυνοι. Ξέρουν οι υπεύθυνοι πού σφάζονται. Δε μιλάει όμως κανείς», είπε με νόημα ο κ. Αλογδιανάκης.

(ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ν.ΚΡΗΤΗ")