«Όταν τρώμε, δε μιλάμε...»

Του Χριστόφορου Παπαδάκη

Προσωπικά θλίβομαι πολύ να βλέπω να συντρώγουν με τον... “τσάρο” της ελληνικής οικονομίας άνθρωποι που, μέχρι να έρθει στην εξουσία ο “αντιμνημονιακός”, ακόμα τότε, ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκονταν στο δρόμο, δίπλα στον κάθε σύγχρονο φτωχούλη του Θεού, για...



να τους επανασυνδέσουν το ρεύμα με τους γνωστούς τρόπους και για να φωνάξουν δυνατά απέναντι στην (τότε) μνημονιακή εκτελεστική εξουσία «Δεν πληρώνω τα χαράτσια», «Θέλω πίσω τη ζωή μου»... Θλίβομαι πραγματικά για τέτοιους ανθρώπους.
Γιατί τους έβλεπα τότε να σηκώνονται μέσα στα κρύο, ξημερώματα, και να πηγαίνουν έξω από τη ΔΕΗ στο Τσαλικάκι, κρατώντας τα πανό με τα συνθήματα «Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα», αλλά και έξω από τα Δικαστήρια να γράφουν στα πλακάτ «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»... 

Θλιβερό 

Μιλάω για κάποιους από το Κίνημα “Δεν Πληρώνω”, και ξαναλέω πως θλίβομαι. Και κατά βάθος τούς λυπάμαι. Γιατί ένας άνθρωπος που θα καταντήσει έτσι είναι μόνο για λύπηση. Και αν του έχει μείνει μέσα του αυτό που λέμε “τσίπα”, προφανώς δε θα μπορεί και τα βράδια να κοιμηθεί, γιατί η συνείδησή του (αυτή τέλος πάντων που δεν κατάφερε το κόμμα να του “σκοτώσει”) δε θα τον αφήνει να κλείσει μάτι. 

Όσο για κάτι άλλους, σκληρούς κομματικούς του ΣΥΡΙΖΑ, που από το 2010 και μετά, μέχρι να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, έβγαιναν στους δρόμους και τις πλατείες, στις παρελάσεις και στις τελετές τής τότε εξουσίας και γιούχαραν τους τότε κυβερνητικούς βουλευτές, ένα μόνο πράγμα έχω να τους πω: Ευτυχώς, με τη δύναμη της τεχνολογίας, σας έχουμε στο διαδίκτυο, σε... “ωραία” βιντεάκια, να γιουχάρετε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. και να λέτε επί λέξει... «Έι, ω... Έι, ω... Πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από ’δωωω»... Τώρα εσείς οι ίδιοι τρώτε με τον Τσακαλώτο... 

Όχι και Αριστερά... 

Τουλάχιστον πάψτε να επικαλείστε την Αριστερά. Αρκετά την έχετε ξεφτιλίσει. Αφήστε την Αριστερά εκεί που βρίσκεται. Εκεί χαμηλά που τη ρίξατε. Σταματήστε να μιλάτε για λογαριασμό της. Φτάνει πια αυτό το θέατρο. Δεν μπορείτε να επικαλείστε την Αριστερά των φτωχών. Την Αριστερά της εξορίας. Την Αριστερά των δρόμων, των κινημάτων, του διεθνισμού, του πατριωτισμού, των διαδηλώσεων, της ουτοπίας, των ονειροπόλων ανθρώπων, των κουρασμένων εργατών, των χαμηλόμισθων εργαζομένων, των ανέργων, των αστέγων, των νέων που δουλεύουν για... 250 και για 500 ευρώ, χάρη στα μνημόνια των προηγούμενων και των δικών σας κυβερνήσεων... Αφήστε την ήσυχη λοιπόν...

Επιτέλους! Σταματήστε να μιλάτε για την Αριστερά. Άλλωστε είναι γνωστό αυτό, και πρέπει να το εφαρμόσετε σήμερα και εσείς... πως, “όταν τρώμε, δε μιλάμε”... 

(ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ  "Ν.ΚΡΗΤΗ")