Σπουδαία δουλειά για το φαινόμενο της ερημοποίησης, με πλούσιο υλικό για τη στρατηγική που θα μπορούσε να αναπτύξει η Ελλάδα για την αντιμετώπισή του, “αραχνιάζει” στις βιβλιοθήκες της κεντρικής εξουσίας από το 2004 μέχρι σήμερα, σε μια πολυσέλιδη έκδοση...
που φέρει τον τίτλο “Ερημοποίηση - Επιστημονικές εργασίες Ελλήνων συγγραφέων” και δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου Δράσης κατά της Ερημοποίησης.
Την έκδοση αυτή επιμελήθηκαν οι επιστήμονες Οδυσσέας Βαρελίδης, Νίκος Γιάσογλου και Στέφανος Λιβέρης. Ο τελευταίος, που εργάζεται σήμερα στον ΕΛΓΟ “Δήμητρα” στο Ηράκλειο, μίλησε στη “Νέα Κρήτη” χθες για τη σοβαρή αυτή προσπάθεια, δίνοντας στη δημοσιότητα πολύ σημαντικά στοιχεία που έχουν καταγραφεί στο συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκαν ως μέτρα των εκάστοτε κυβερνώντων, για να φτάσουμε στη σημερινή οδυνηρή κατάσταση, βιώνοντας την κλιματική αλλαγή περισσότερο από άλλες εποχές, χωρίς να μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε!
Σύμφωνα με διάφορες ανακοινώσεις που γίνονταν στις αρχές της δεκαετίας του 2000, το Εθνικό Σχέδιο Δράσης κατά της Ερημοποίησης ήταν - όπως έλεγαν οι τότε κυβερνώντες - ένα πλαίσιο μέτρων που στοχεύουν στην πρόληψη και την ανάσχεση της ερημοποίησης, που πρέπει να ακολουθηθούν σε εθνικό επίπεδο, ανάλογα με το οικολογικό και κοινωνικό-οικονομικό περιβάλλον κάθε απειλούμενης περιοχής.
«Τα μέτρα αυτά θα αποτελούν ολοκληρωμένα προγράμματα, που θα καλύπτουν όλους τους τομείς δραστηριοτήτων (δράσεις για γεωργία, δάση, κτηνοτροφία, υδάτινους πόρους, πανίδα, ειδικές κοινωνικοοικονομικές δράσεις), θα εντάσσονται σε αναπτυξιακά προγράμματα κάθε περιοχής και θα υλοποιούνται στο πλαίσιο ενός χρονικού χωροταξικού προγραμματισμού για κάθε απειλούμενη περιοχή», όπως απαντούσαν τότε οι αρμόδιοι υπουργοί σε ερωτήσεις που τους κατέθεταν διάφοροι βουλευτές.
Η δημιουργία λοιπόν του συγκεκριμένου βιβλίου ήταν ένα κομμάτι του Εθνικού Σχεδίου Δράσης κατά της Ερημοποίησης.
«Όλα τα κράτη της Βορείου Μεσογείου δούλευαν προς την κατεύθυνση αυτή. Και σε αυτά τα πλαίσια μας ζητήθηκε να καταθέσουμε μια τέτοια δουλειά, που να απαντάει στο ερώτημα “σε ποιο επίπεδο έχει φτάσει η επιστημονική γνώση για την ερημοποίηση;” ή για θέματα που άπτονται της ερημοποίησης στην Ελλάδα. Και τότε πήραμε την απόφαση να βγάλουμε ένα βιβλίο. Στην αρχή σκεφτήκαμε να βάλουμε τις σημαντικότερες εργασίες. Αλλά τελικά, επειδή βγήκε πολύ μεγάλο, το μισό έχει εργασίες ολόκληρες και το άλλο μισό έχει μόνο περιλήψεις. Και μάλιστα υπήρχε η σκέψη, αν συνέχιζε η επιτροπή, να βγάζαμε και δεύτερο βιβλίο. Σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έχει αποδειχτεί τελικά ότι έχουμε πολλή επιστημονική δουλειά ώστε να κάνουμε τις πρώτες δράσεις κατά της ερημοποίησης, να πάρουμε τα πρώτα διδάγματα, να διορθώσουμε τον αρχικό μας σχεδιασμό και να επανέλθουμε. Αλλά δυστυχώς, τελείωσε το βιβλίο και δεν έγινε τίποτα απ’ όλα αυτά»!
Στο σημείο αυτό, ο Στέφανος Λιβέρης τονίζει ότι «στην επιστημονική κοινότητα αυτό το βιβλίο πρέπει να βοήθησε τα μέγιστα. Για να έχει εξαφανιστεί με αυτόν τον τρόπο που εξαφανίστηκε και δεν το βρίσκω πουθενά, αυτό καταλαβαίνω. Και μιλάμε για 4-5 χιλιάδες αντίτυπα. Άρα φαίνεται πως η επιστημονική κοινότητα το αξιοποίησε. Είμαστε επιστημονικά μπροστά. Αλλά τι κάνει πάντοτε η Πολιτεία; Ενώ έχουμε την επιστημονική γνώση, δεν τους νοιάζει. Τους κυβερνώντες τούς νοιάζει πάντοτε αν θα κάνουν κάτι για να πάρουν ψηφαλάκια ή πώς θα βάλουν ένα ψεύτικο δίλημμα στο λαό, πάλι για να υφαρπάξουν ψηφαλάκια. Δε θα κάτσει όμως μια κυβέρνηση να ξεκινήσει κάτι που στα τέσσερα χρόνια μπορεί να μην είχε ολοκληρωθεί το αποτέλεσμα και να μη χρεωνόταν κάτι καλό. Και μετά η επόμενη κυβέρνηση να δούλευε άλλα τέσσερα χρόνια και ακόμα να μην ερχόταν το τελειωτικό αποτέλεσμα, και στο τέλος θα φτάναμε σε μια κατάσταση μετά από 15 χρόνια να καρπωθεί το αποτέλεσμα εκείνος που θα κυβερνά. Ε, αυτό δεν το χωράει ο νους τους. Γι’ αυτό, ενώ το εργαλείο υπάρχει, καμία κυβέρνηση δεν το αξιοποιεί»!
Δύο είδη ερημοποίησης
«Υπάρχουν δύο είδη ερημοποίησης: η φυσική και η ανθρωπογενής. Και βλέπουμε οι περισσότεροι να χρησιμοποιούν τη φυσική ερημοποίηση για να τρομοκρατήσουν, προκειμένου να επιβάλλουν κάποια πράγματα από αυτά που θέλει η τάξη πραγμάτων, τόσο ο νεοφιλελευθερισμός όσο και ο φασισμός», σύμφωνα με την άποψη του Στέφανου Λιβέρη.
«Μην ξεχνάμε ότι οι κινητοποιήσεις περί Οικολογίας δεν ξεκίνησαν από την Αριστερά. Ξεκίνησαν από τους ναζί. Οι πρώτες οικολογικές οργανώσεις δημιουργήθηκαν στη Γερμανία», μας είπε χαρακτηριστικά ο κ. Λιβέρης και συνέχισε: «Στη φυσική ερημοποίηση, εμείς δεν μπορούμε να παρέμβουμε. Απλά μας σώζει το γεγονός ότι γίνεται με έναν αργό ρυθμό και προλαβαίνουμε να πάρουμε κάποια μέτρα. Αλλά η ανθρωπογενής ερημοποίηση σημαίνει ερημοποίηση που έχει επέλθει κατά κύριο λόγο από κακές γεωργικές πρακτικές. Κι εδώ υπάρχει κάτι ύπουλο. Εσύ μπορεί να νομίζεις ότι καλλιεργείς με τις πιο σύγχρονες πρακτικές και στην ουσία μπορεί να κάνεις ένα λάθος που να οδηγήσει όλο το σύστημα σε καταστροφή. Και αυτό μπορεί να γίνει μέσα σε 15-20 χρόνια. Δε θα προλάβει κανένας να αντιδράσει. Μέχρι να πάρεις χαμπάρι το φαινόμενο, σε έχει πάρει η κάτω βόλτα»...
Καταλήγοντας, ο κ. Λιβέρης φέρνει ως παράδειγμα έναν καλλιεργητή που βάζει παραπάνω λίπασμα από αυτό που πρέπει σε μια καλλιέργεια, αυξάνοντας την αλατότητα του εδάφους. Στην περίπτωση δε που θα τραβήξει λόγω της χαμηλής στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα θαλασσινό νερό, τότε οι ζημιές θα είναι τόσο μεγάλες, που θα χρειαστούν πάρα πολλά χρόνια για να επανέλθει το έδαφος στη φυσιολογική του κατάσταση...
(ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - "ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ")
https://www.neakriti.gr/article/kriti/1505928/vivlio-pou-proteinei-luseis-gia-tin-erimopoiisi-vrisketai-sta-azitita/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.