"Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε", να ταξιδέψουμε 26 χρόνια πίσω...αρμενίζοντας παρέα με Βασίλη Παπακωνσταντίνου

Είναι φορές που παλιά κείμενα,  παλιά περιοδικά, παλιές εφημερίδες, παλιές φωτογραφίες, ακόμα και παλιά  όνειρα, γίνονται στα χέρια σου...σφεντόνα...Όχι για να σκοτώσεις. Μα για να στείλεις εκεί ψηλά, τα παιδικά σου όνειρα, τα συναισθήματα σου, τα λάθη σου, τις δικές σου στιγμές ανάγκης για ζωή, ώστε να φτάσουν μέχρι και Το Θεό ακόμα...

Έτσι και σήμερα...

Το μάτι περιπλανιέται λίγο σε κάτι παλιά περιοδικά, ξεχασμένα, σε μια σπασμένη βιβλιοθήκη κάτω στο υπόγειο και να!..."ΣΤΙΓΜΕΣ - ΤΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ". Έτος 1ο: Αριθμός Φύλλου 1: Οκτώβριος 1991. Ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο "με ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο, με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές" και φύγαμε!

Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Αποκλειστική συνέντευξη στους: Χριστόφορο Παπαδάκη και Κατερίνα Σταύρου - Τεμπέλη (σπουδαστές και οι δύο στο ΤΕΙ Ηρακλείου).

Εγώ παράτησα τη σχολή για τη δημοσιογραφία. Η Κατερίνα συνέχισε, τελείωσε και Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σήμερα, εκτός από κοινωνική λειτουργός και ψυχολόγος είναι και συγγραφέας. Έτσι κι αλλιώς, μια ζωή ένα βιβλίο κρατούσε στα χέρια!...

Μόλις είχε τελειώσει η συναυλία. Μπήκαμε στο τροχόσπιτο πίσω από την εξέδρα. Και βρίσκουμε το Βασίλη σε κατάσταση σχεδόν λιποθυμίας... Δίπλα του η Ελένη Ράντου. Και δυο κοπέλες να του κάνουν αέρα και να του ρίχνουν νερό στο πρόσωπο για να συνέλθει. Ποτέ μου δεν κατάλαβα πώς γίνεται κάθε φορά ένας άνθρωπος να δίνει τόσα πολλά στον κόσμο. Ό,τι έχει σε ενέργεια, σε δύναμη, σε συναισθήματα...

Τα πόδια μας έτρεμαν...Δειλά - δειλά, πήγαμε με την Κατερίνα, καθίσαμε δίπλα του, βάλαμε το μαγνητόφωνο. Και η συνέντευξη αρχίζει...


Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού "Στιγμές" του Νίκου Καρέλλη, το κείμενο με το οποίο προλογίζαμε τη συνέντευξη του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, έχει ως εξής:

"Στο πρόσωπο του διακρινόταν καθαρά από τη μια η κούραση και από την άλλη η ικανοποίηση  για την επιτυχία των συναυλιών του στο Ηράκλειο, ενώ μόλις πριν λίγο, είχε τελειώσει και η δεύτερη συναυλία του στο κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης όπου και τον συναντήσαμε.

Ούτε η κούραση όμως, ούτε η περασμένη ώρα (μεσάνυκτα και κάτι), εμπόδισαν καθόλου τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, να μας ανοίξει την καρδιά του, και να μας πει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του γύρω απ' τη μουσική, την πολιτική, τον άνθρωπο.

Στο πλάϊ του, αντί για την κιθάρα του, βρισκόταν η όμορφη ηθοποιός Ελένη Ράντου η νέα σύντροφος στην έντονη ζωή του "ανήσυχου" τραγουδιστή της Ροκ". 


Όταν τον ρωτήσαμε, "τι σημαίνει για σένα εξουσία, έχει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στ' αλήθεια απαλλαγεί απ΄αυτήν"; η απάντηση του ήταν:

"Δεν έχει απαλλαγεί, δυστυχώς... Αλλά μιλάμε για κείνα τα κέντρα της εξουσίας από τη μια μεριά, που παίζουν ρόλο και καθορίζουν τη ζωή των ανθρώπων, κι από την άλλη μεριά ειν΄η εξουσία που ο καθένας φέρνει μέσα του, και καταπιέζει τους δικούς του και τους κοντινούς του...απ' αυτήν προσπαθώ να απαλλαγώ και να την περιορίσω. Μάλλον δεν τα καταφέρνω, δεν πειράζει όμως, τουλάχιστον την εκφράζω τρυφερά"...


Εκείνη η συνέντευξη - (μόλις στα 21 μου χρόνια) - έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφαση μου, να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία. Ασφαλώς και για την Κατερίνα, τα συναισθήματα ήταν έντονα και η εμπειρία αξεπέραστη.

Και δεν ήταν η μόνη φορά που ο Βασίλης έκανε την τιμή να μιλήσει σε έναν νέο άνθρωπο, που του χτυπούσε την πόρτα στο ξεκίνημα της επαγγελματικής του προσπάθειας.

Όπως έγραφα και πρόσφατα, υπήρξαν κι άλλες συναντήσεις για συνέντευξη...