 |
ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ
ΠΑΠΑΔΑΚΗ
|
Όταν ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου μας έβαλε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το 2010, κάθε άνθρωπος στα σκουπίδια, μας προκαλούσε σοκ, θυμό, διάθεση για κραυγή αγωνίας, συναίσθημα οργής και διάθεση να φωνάξουμε για το άδικο που ζούσαμε, καθώς δεν είχε καμία λογική όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου.
Σήμερα έχουμε συνηθίσει τους ανθρώπους να πεινάνε. Δεν νοιώθουμε σχεδόν τίποτα, όταν ο διπλανός μας, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ο φίλος, ο συγγενής, ο νέος ή ο μεσήλικας, έρχονται και μας ανοίγουν την καρδιά τους, λέγοντας πως έχουν χάσει τη δουλειά τους και δεν έχουν μπορέσει από τότε και μετά να βρουν έστω και ένα μεροκάματο...
Τα πρώτα χρόνια βγαίναμε και στους δρόμους. Σήμερα σταματήσαμε να βγαίνουμε και να διεκδικούμε πίσω τη ζωή που μας έκλεψαν. Ξεχάσαμε και να μιλάμε. Κουραστήκαμε να αναλύουμε την κατάσταση. Χάσαμε την ελπίδα για οποιαδήποτε αλλαγή. Αυτοί που έβγαιναν μπροστά, βρέθηκαν στην κυβέρνηση. Και πάρα πολύ γρήγορα, άρχισαν να εφαρμόζουν ακόμα χειρότερες πολιτικές, ακόμα πιο σκληρά μνημόνια...
Λέγαμε πως έπρεπε να ντρέπονται που αύξησαν τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και πάγωσαν τα Ελληνικά νοικοκυριά οι κυβερνώντες των πρώτων μνημονιακών χρόνων. Ουρλιάζαμε όταν μαθαίναμε πως "το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα" ξαναγεννήθηκε, βγήκε από τις σελίδες του παραμυθιού του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και ήρθε στην Ελλάδα της δεκαετίας του 2010. Στη χώρα μας, το έλεγαν Σάρα και ζούσε με τη μητέρα του σε ένα παγωμένο δωμάτιο στη Σαλονίκη. Τα κεριά που άναβε η άνεργη μητέρα του δεν ήταν αρκετά για να ζεστάνουν το αδύναμο κορμάκι του. Και μία νύχτα, πέθανε...
Είχε και άλλα πολλά ονόματα στην Ελλάδα των μνημονίων και της ξεφτίλας "το Κοριτσάκι με τα σπίρτα". Είχε τα ονόματα των παιδιών που λιποθυμούσαν στις σχολικές αυλές εξαντλημένα από την ασιτία. Που πέθαιναν από δηλητηρίαση σε ένα κλειστό δωμάτιο με ένα μαγκάλι στη μέση. Που αναγκάζονταν να ζητιανεύουν, όταν οι γονείς τους έχασαν τις δουλειές, τα σπίτια και την αξιοπρέπεια τους, από τη μια στιγμή στην άλλη. "Το Κοριτσάκι με τα σπίρτα", δεν πέθανε μόνο μια φορά. Στη χώρα μας, πεθαίνει κάθε μέρα.
Όταν τον Ιανουάριο του 2015 κέρδισε τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, χαμογέλασαν οι περισσότεροι Έλληνες, έχοντας πληρώσει πάρα πολύ ακριβά τις μνημονιακές πολιτικές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑΟΣ και της ΔΗΜΑΡ. Γρήγορα όμως κατάλαβαν, ότι δεν γίνεται μια κυβέρνηση να είναι Αριστερή, μέσα στον Καπιταλισμό. Τέτοιες προσδοκίες είναι ψεύτικες. Το έργο το είχαν ξαναδεί στη δεκαετία του '80. Και σήμερα έβλεπαν ακόμα μεγαλύτερη απάτη. Το πρώτο πράγμα που περίμενε ο λαός μας ήταν να ξαναπέσει η τιμή του πετρελαίου, με την επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς, για να ζεστάνει τα παιδιά του. Να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ. Να επιστρέψουν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Να επιστρέψει ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ το μήνα. Να σταματήσει η δολοφονία ενός ολόκληρου λαού μέσα από πολιτικές που κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.
Όχι μόνο δεν είδαμε ποτέ αυτές τις αλλαγές. Αλλά είχαμε και την τραγωδία του περίφημου δημοψηφίσματος. Το 63% ενός ολόκληρου λαού, με κλειστές τις τράπεζες, με τρομοκρατία από τους εκφραστές του Κεφαλαίου, που ήθελαν να μείνουμε στο ευρώ πάσει θυσία, ψήφισε ένα μεγάλο, βροντερό και μεγαλειώδες "Όχι". Και από την άλλη μέρα, ο Αλέξης Τσίπρας, πήρε αυτό το "Όχι" και το μετέτρεψε σε "Ναι" διαπράττοντας στην κυριολεξία ένα πραξικόπημα σε βάρος της λαϊκής ετυμηγορίας.
Γι αυτό σας λέω. Σε λίγο μια εξαθλιωμένη Ελλάδα, ετοιμάζεται να υποδεχτεί το 2018. Με έναν λαό απογοητευμένο. Φτωχοποιημένο. Χωρίς μισθούς αξιοπρεπείς. Χωρίς μεροκάματα ανθρώπινα. Με τις στρατιές των ανέργων, μεγαλύτερες από ποτέ. Στο Δημόσιο, πετσόκομα μισθών. Στον Ιδιωτικό τομέα, άγριο ψαλίδισμα. Οι φόροι πολλοί και ανυπόφοροι. Τα νοικοκυριά παγωμένα. Η εγκληματικότητα στα ύψη. Η ανασφάλεια τεράστια. Οι οικογένειες χωρίς ελπίδα, μπερδεμένες, με προβλήματα...
Και την ίδια ώρα, διαβάζουμε την είδηση..."κατά 1 τρισ. δολάρια πλουσιότεροι έγιναν οι πλούσιοι του πλανήτη το 2017, περίπου τέσσερις φορές περισσότερο από τα περσινά κέρδη"...
Όταν μας έβαζε ο Σημίτης στο ευρώ το 2002, τα ήξερε όλα αυτά. Όλοι όσοι κυβέρνησαν τα ήξεραν. Τα μεθόδευσαν. Οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση τον Ελληνικό λαό. Γι αυτό, μέσα από "Το Blog του Ναυαγού", έχω μονάχα να τους πω..."Η σημερινή Ελλάδα, είναι το δικό σας δημιούργημα. Καταφέρατε και αποδείξατε πως...γίνεται και χωρίς τα τανκς...Άξιος ο μισθός σας"...
(NAVAGOSBLOG.BLOGSPOT.COM)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.