Αν είχαμε ακόμα τις παλιές κοινότητες...

ΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ
ΠΑΠΑΔΑΚΗ 

Όσο είχαμε το χωριουδάκι μας, όσο είχαμε τις κοινότητες, ξέραμε σαν τοπική κοινωνία ποιο μέρος είναι επικίνδυνο και εκτός του ότι ενημερώναμε τον κάθε επισκέπτη μας, διεκδικούσαμε μαζί με τον πρόεδρο από τη Νομαρχία, όπου και βρισκόταν ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης δηλαδή ο Νομάρχης, την αποκατάσταση της όποιας καταστροφής στη φύση, ή χρήματα για να γίνει οποιαδήποτε παρέμβαση. Δεν θα γινόταν εύκολα αυτό που έγινε στη Μεσαρά αν η περιοχή ήταν χωριό. Αν ήταν η παλιά κοινότητα...Τότε που οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο αποξενωμένοι. Οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο απρόσωποι. Τόσο "ξένοι". Τόσο αδιάφοροι. Τόσο "χαμένοι". Τόσο "θύματα". Τόσο "μπερδεμένοι". Και τόσο απογοητευμένοι...


 Ναι. Υπήρχαν προβλήματα. Υπήρχε πάντα η διχόνοια. Αλλά μέσα από τις αντιπαραθέσεις των χωριανών...
κάτι καλό έβγαινε στο τέλος για το καλό όλων. Είμαι κάθετα αντίθετος με τα μεγαλύτερα σχήματα των δήμων. Από την αρχή ήμουν, είμαι και θα είμαι. Γιατί πιστεύω ότι είναι σχήματα χαώδη. "Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα". 

Αν γίνει κάποιο έργο, γίνεται κυρίως στην έδρα του δήμου και τα γύρω χωριά "τρώνε" μόνο ωραία λόγια των δημάρχων και των αντιδημάρχων. Άντε κανένα έργο βιτρίνας. Καμιά ασφαλτόστρωση. Και στην καλύτερη περίπτωση και κάποιο Βιολογικό Καθαρισμό. Και ως εκεί. Από κει και μετά, οι δήμαρχοι και οι αντιδήμαρχοι, όπως και οι λοιποί δημοτικοί σύμβουλοι, έχουν πάντοτε στο στόμα τη δικαιολογία πως "εμείς θέλουμε να κάνουμε έργο, αλλά το κεντρικό κράτος δεν θα δίνει τα κονδύλια που χρειαζόμαστε για να γίνουμε πραγματική αυτοδιοίκηση στον τόπο μας"... Όταν όμως διεκδικούν τη ψήφο μας, βγαίνουν και μας τάζουν πως θα μας κάνουν και γεφύρια, πως θα μας κάνουν και παιδιά. 

Και προκαλώ τους άρχοντες του δήμου Μαλεβιζίου (τους πριν, τους νυν και τους...επόμενους) να με διαψεύσουν για το δικό μου το χωριό. Όχι τη Ροδιά. Αλλά...την ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΡΟΓΔΙΑΣ ΜΑΛΕΒΙΖΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ... Τι έργα ουσίας έχουν κάνει; Ας μου απαντήσουν μόνο μερικά...

Γι αυτό σας λέω. Το χωριουδάκι. Η κοινότητα. Η μικρή κοινωνία. Γιατί όσο πιο μικρή είναι μία κοινωνία, τόσο πιο δύσκολα μπορεί να την ελέγξει η κάθε εξουσία, όσο μεγάλη κι αν είναι και όσο ισχυρή. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι από την εποχή του Σημίτη, τους έχει πιάσει όλους ο..."πόνος" να δημιουργήσουν ολοένα και μεγαλύτερους δήμους, για να..."σώσουν" τα χωριά... Τι "σώσιμο" τους έχουν κάνει δηλαδή; Για να μην τρελαθούμε τελείως...