Κ. Πελετίδης: O… πόντιος στην Πάτρα, τους τα έκανε όλα γης μαδιάμ.

Βγάλε κι εσύ έναν κομμουνιστή δήμαρχο, μπορείς…
Χρόνια τώρα, οι δήμαρχοι κι οι άλλοι τοπικοί παράγοντες, έπαιξαν τις τελευταίες δεκαετίες το ρόλο του μακριού χεριού του κράτους, της ΕΕ και του κεφαλαίου. Αλλά και το ρόλο του κυματοθραύστη της λαϊκής δυσαρέσκειας.



Όποιος ζητούσε κάτι, οι μόνιμες επωδοί ήταν: “Δεν είναι αρμοδιότητα του Δήμου”, “Είναι ψηφισμένος νόμος”, “Δε γίνεται αλλιώς”, “Σ’ όποιο δήμο και να πας τα ίδια συμβαίνουν” κλπ. Είτε αυτό αφορούσε ένα χαρακτηρισμό οικοπέδου και μια παιδική χαρά ή ένα δρόμο, είτε μια απόλυση εργαζομένου του δήμου, είτε τα κορίτσια που “δουλεύουν” στους παιδικούς σταθμούς, είτε το σκέπασμα της Αττικής οδού, είτε τα εισιτήρια στο κολυμβητήριο και τα δημοτικά τέλη κλπ.

Τέλμα. Ομοιομορφία. Αδιέξοδο. Ο Πατούλης (ΝΔ) στο Μαρούσι κι ο Καρπέτας (ΠΑΣΟΚ) στη Μεταμόρφωση  κι ο Γκότσης (ΣΥΡΙΖΑ) στη Νέα Ιωνία.


Κι ήρθε ο… πόντιος στην Πάτρα, να τους τα κάνει όλα γης μαδιάμ. Να ισοπεδώσει την και την “ανταποδοτικότητα” και τις “περιορισμένες αρμοδιότητες”. (Έχω βέβαια τη γνώμη ότι δεν είναι «προσωπικό» το θέμα. Ότι πρόκειται για συλλογική πολιτική προσπάθεια πολλών ανθρώπων, μεταξύ των οποίων κι ο Πελετίδης. Κι αυτή την προσπάθεια την εκφράζει προς τα έξω ένας φωτισμένος δήμαρχος).

Όλα είναι αρμοδιότητα του δήμου (είπε). Όλα όσα απασχολούν το λαό, επιβάλλεται να απασχολούν το δήμο.
Όλα γίνονται (είπε). Τουλάχιστον για όλα μπορούμε να αγωνιζόμαστε.
Οι νόμοι είναι για να αλλάζουν (είπε). Γι’ αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε να αλλάξουν κατά το συμφέρον του λαού.
Γίνεται κι αλλιώς (είπε). Κι εδώ το αποδείξαμε.
Εμείς που δεν ζούμε στην Πάτρα αυτό ακούσαμε. Κι ακούστηκε δυνατός κρότος.

Κι είπε κι άλλα. Απάντησε σ’ όλους όσους λένε “δε γίνεται τίποτα”, “και το ΚΚΕ να έβγαινε τα ίδια θα έκανε”. Και σ’ αυτούς που λένε ότι “το ΚΚΕ τα αφήνει όλα για το σοσιαλισμό και τη δευτέρα παρουσία” και “κάνει κριτική εκ του ασφαλούς”. Πέρασε από πάνω τους. Τους αφαίρεσε το όποιο «επιχείρημα». Έδωσε και σ’ εμάς που δεν είμαστε Πατρινοί το δικαίωμα να ζηλεύουμε την πόλη τους και τη δημοτική αρχή τους. Να τους φέρνουμε σαν παράδειγμα, ότι… Να που γίνεται! Να που μπορούμε!

Γίνεται (είπε). Γίνεται να καλυτερέψουμε τη ζωή των ανθρώπων. Αρκεί να αγαπάμε και να εμπιστευόμαστε το λαό και τη δύναμή του. Το είπε αυτό με το χαμόγελο και με την αγκαλιά του. Το άκουσε όλη η Ελλάδα.

Ξέρουμε (είπε) να κυβερνάμε. Και ξέρουμε καλύτερα από τους άλλους, γιατί είμαστε ανεξάρτητοι από τα μεγάλα συμφέροντα, αλλά σφιχτά εξαρτημένοι μόνο από τις λαικές ανάγκες.

Μπορούμε (είπε) οι κομμουνιστές να αλλάξουμε την πόλη. Κι από τώρα. Κι έτσι μπορούμε να αλλάξουμε και τον κόσμο. Φανταστείτε μόνο τι θα γινότανε στην Πάτρα αν δεν ήταν κόντρα στα λαϊκά συμφέροντα και στη Δημοτική αρχή ολόκληρη η εξουσία. Οι κυβερνήσεις, η ΕΕ, οι νόμοι τους, τα κανάλια τους, οι εργολάβοι τους κλπ. Φανταστείτε (είπε) τι θα γίνει στο σοσιαλισμό, όταν θα είναι «του εργαζόμενου λαού» όχι μόνο ο δήμος, αλλά και η εξουσία ολόκληρη.

Εμείς που δε ζούμε στην Πάτρα αυτό νιώσαμε. Αυτό ακούστηκε. «Δυνατά και καθαρά» ακούστηκε. Κυρίως όταν η Πάτρα άρχισε να ανθίζει.

Να φυτρώνουν δέντρα, λουλούδια και ποδηλατάκια στα σκουπιδαριά. Να φυτρώνουν πάρκα και πλαζ και παιδικές κατασκηνώσεις εκεί που πρώτα ήταν βοθρολύματα και μπάζα. Άρχισαν τα ονόματα που πρώτα παρέπεμπαν σε κακόφημα και παρατημένα σημεία της πόλης, να αποτελούν τόπους συνάντησης για βόλτες και ραντεβουδάκια… Νότιο Πάρκο, Κόκκινος Μύλος, Ριγανόκαμπος, Πλατανόδασος…

Άρχισε η δυναμική της δημοτικής αρχής μαζί με τη δύναμη του λαού, να εμποδίζουν σχέδια των κεφαλαιοκρατών που έβαζαν σε κινδύνους και υποβάθμιζαν την πόλη. Άρχισαν να γεμίζουν οι σκουπιδοτενεκέδες με μακέτες εργολάβων και καταχραστών, για ξενοδοχεία και δεξαμενές και μαρίνες στα δημοτικά κοινόχρηστα οικόπεδα και στις πλαζ του λαού. Να μην επιτρέπουν το τραίνο μέσα από την πόλη, τις δεξαμενές φυσικού αερίου στο λιμάνι, το σταθμό εμπορευματοκιβωτίων τύπου Cosco εκεί όπου έγινε τελικά το παράκτιο πάρκο.

Άρχισαν τα έργα να γίνονται χωρίς γιγάντιους προϋπολογισμούς, υπερβάσεις, υπερτιμολογήσεις, μίζες κι αρπαχτές. Γιατί γίνονταν από τους ίδιους τους εργάτες του δήμου. Άρχισαν οι προϋπολογισμοί των έργων να πέφτουν από τα 300 χιλιάρικα ο ένας στο… 1 (ένα)…

Άρχισαν να φυτρώνουν εκατοντάδες παιδικές χαρές εκεί που πρώτα δεν υπήρχε ούτε μία πιστοποιημένη. Άρχισαν τα τραίνα να περνάνε υπόγεια για να μην ενοχληθούν τα ζευγαράκια που φιλιούνται στο από πάνω παγκάκι του από πάνω πάρκου. Άρχισαν οι άστεγοι να μπορούν να έχουν δική τους πολυκατοικία κι άλλα υπνωτήρια. Εμφανίστηκαν από το πουθενά ξενώνας κακοποιημένων γυναικών, σε λίγο λαϊκό εστιατόριο, σχολές χορού και μουσικής. Τσάμπα βέβαια. Άρχισαν να ζουν… «σαν άνθρωποι», ακόμα κι οι γάτες κι οι σκύλοι.

Άρχισαν να μεταμορφώνονται οι αλάνες κι οι ομάδες της Πάτρας να προπονούνται σε αναβαθμισμένα και πιστοποιημένα γήπεδα. Να ανοίγουν καινούργια γήπεδα χωρίς εισιτήρια.

Άρχισαν να φυτρώνουν παντού τσάμπα φροντιστήρια. Τα παιδιά να μη χρειάζονται χαρτζιλίκι στο σχολείο, γιατί το δεκατιανό είναι δώρο. Και σταμάτησαν οι διευθυντές των σχολείων να κάνουν το ζητιάνο για λεφτά, για πετρέλαιο ή για χαρτί φωτοτυπίας. Αλλά σταμάτησαν να κάνουν και το μαραγκό, το μπογιατζή και τον ηλεκτρολόγο.

Άρχισαν να μειώνονται και να εξαφανίζονται τα δημοτικά τέλη, τα τροφεία και τα χρέη των φτωχών. Να τριγυρνάνε μηχανάκια με ζεστό φαΐ στα σπίτια των φτωχών και των άπορων.



Στις γειτονιές εμφανίστηκαν θέατρα και μουσικές και συγκροτήματα. Άρχισε το Πατρινό καρναβάλι κι ο καραγκιόζης να έχουν δικό τους σπίτι στα παλιά σφαγεία.

Και για μας τους ξένους έκαναν κάτι. Φτιάχνουν τώρα πάρκινγκ όπου θα παρκάρουμε τσάμπα κι ένα πούλμαν (τσάμπα κι αυτό) θα μας πηγαίνει στην πόλη.

Άρχισαν να στοιχίζονται μαζικά δίπλα στο Δήμο άνθρωποι του λαού, από άλλους πολιτικούς χώρους. Ποιος τυφλός δε θέλει το φως του; Αλλά και παράγοντες και δημοτικοί σύμβουλοι και υποψήφιοι δήμαρχοι και υποψήφιοι βουλευτές. Σημάδι ευρύτερης αποδοχής και ρεύματος επιτυχίας και νίκης.

Επειδή δεν είμαι και Πατρινός, υποθέτω ότι μου επιτρέπεται να έχω ξεχάσει καμιά εκατοστή ακόμα άλλα πράγματα που γίνονται και που έτσι κι αλλιώς ήθελαν βιβλίο για να αναφερθούν κι όχι μόνο ένα άρθρο.

Φανταστείτε λοιπόν …
Φανταστείτε τι θα γίνει στο 3ο πενταετές πρόγραμμα του Πελετίδη …
Φανταστείτε τι θα γίνει στο σοσιαλισμό …

Κι υπερασπιστείτε το …
Και πολλαπλασιάστε το …



Βγάλε κι εσύ έναν κομουνιστή δήμαρχο… μπορείς κι εσύ …

Έτσι λέει ο Πελετίδης …
Εμένα τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε ότι είπε προχτές …

πηγή ΚΑΤΙΟΥΣΑ Μάνος Δούκας