Χριστόφορου Παπαδάκη
Οκτώβριος 1991. Ήταν το πρώτο τεύχος του πάλαι ποτέ Κρητικού Περιοδικού "Στιγμές". Έχουν περάσει από τότε...27 χρόνια...Ήμουν μόλις 21 χρόνων... Με τη συμφοιτήτρια Κατερίνα Σταύρου - Τεμπέλη που σπούδαζε Κοινωνική Λειτουργός στο ΤΕΙ Ηρακλείου, μετά σπούδασε Ψυχολόγος και τώρα είναι συγγραφέας, περιμέναμε να τελειώσει τη συναυλία του ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στο Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης και μετά μπήκαμε στο βαν και πήραμε τη συνέντευξη...
Με αφορμή τη διήμερη εμφάνιση του Βασίλη στη μουσική σκηνή Bofor στο Ηράκλειο την ερχόμενη Παρασκευή και το Σάββατο 18 και 19 Ιανουαρίου 2019, αναδημοσιεύω τη συνέντευξη εκείνη που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφαση μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη Δημοσιογραφία.
Το κείμενο στο πρώτο τεύχος των "Στιγμών":
Στο πρόσωπο του διακρινόταν καθαρά από τη μια η κούραση και από την άλλη η ικανοποίηση για την επιτυχία των συναυλιών του στο Ηράκλειο, ενώ μόλις πριν από λίγο, είχε τελειώσει και τη δεύτερη συναυλία του στο κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης (όπου και τον συναντήσαμε).
Ούτε η κούραση όμως, ούτε η περασμένη ώρα (μεσάνυκτα και κάτι), εμπόδισαν καθόλου τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, να μας ανοίξει την καρδιά του, και να μας πει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του γύρω απ΄ τη μουσική, την πολιτική, τον άνθρωπο.
Στο πλάϊ του, αντί για την κιθάρα του, βρισκόταν η όμορφη ηθοποιός Ελένη Ράντου η νέα σύντροφος στην έντονη ζωή του "ανήσυχου" τραγουδιστή της ροκ.
-Βασίλη ποιό ερέθισμα κατά τη γνώμη σου, περνά η μουσική σου στη νεολαία, ώστε να φθάνει στο σημείο να εκστασιάζεται;
"Νομίζω, είναι η σχέση αλήθειας που έχω εγώ με το τραγούδι που τραγουδάω... με το τραγούδι που επιλέγω. Κι τι εννοώ μ' αυτό; ότι με τα τραγούδια που επιλέγω ή φτιάχνω εκφράζω τον εαυτό μου πάνω απ΄ όλα. Όμως ο εαυτός μου ζει μέσα στον κόσμο, και αισθάνεται και δέχεται τα ίδια που δέχεται όλος ο υπόλοιπος κόσμος.
Αυτό είναι το μυστικό που με φέρνει τόσο κοντά με τη νεολαία".
-Συχνά με τα τραγούδια σου εκφράζεις δυσαρέσκεια και αντιτάσσεσαι ευθέως προς κάθε μορφή εξουσία;.
Τι σημαίνει για σένα εξουσία, έχει ο Β. Παπακωνσταντίνου στ΄αλήθεια απαλλαγεί απ΄ αυτήν;
"Δεν έχει απαλλαγεί , δυστυχώς. Αλλά μιλάμε για κείνα τα κέντρα της εξουσίας από τη μια μεριά, που παίζουν ρόλο και καθορίζουν ζωή των ανθρώπων, κι από την άλλη μεριά είν΄η εξουσία που ο καθένας φέρνει μέσα του, και καταπιέζει τους δικούς του και τους κοντινούς του...απ' αυτήν προσπαθώ να απαλλαγώ και να την περιορίσω.
Μάλλον δεν τα καταφέρνω, δεν πειράζει όμως, τουλάχιστον την εκφράζω τρυφερά".
-Βασίλη, τι απαντάς σ' όσους θεωρούν ότι τα τραγούδια σου, χάνουν την επαναστατική τους χροιά και αποκτούν την εμπορικότητα που χαρακτηρίζει την εποχή μας;
"Θα τους απαντήσω ότι ότι ο πιο εμπορικός καλλιτέχνης, όλων των εποχών δεν είναι ο Μάικλ Τζάκσον ούτε οι Μπητλς. Είναι ο Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν...μ΄ αυτό θέλω να πω, ότι όταν κάτι γίνεται εμπορικό, δεν σημαίνει ότι χάνει την ποιότητα του"...
- Αντιμετώπισες ποτέ λογοκρισία στα τραγούδια σου; Το "ΟΛΑ ΑΠΟ ΧΕΡΙ ΚΑΜMEΝΑ" σπάνια ακούγεται στο ραδιόφωνο...
"Αυτή είναι μια μικρή και στενής αντίληψης λογοκρισία, η οποία αν θες στο κάτω - κάτω δεν με αφορά. Όταν ο κάθε ηλίθιος βλέπει μια λέξη η οποία τον ενοχλεί, την οποία μάλιστα την ακούει από τα παιδιά του ή την λέει ο ίδιος καθημερινά, να τον ενοχλεί να βγαίνει δημόσια. Δεν είναι εκεί. Όπως βλέπεις οι λέξεις δεν είναι κακές και αισχρές....τα μυαλά είναι κακά και αισχρά...
Όμως η λογοκρισία η άλλη, που δεν φαίνεται, είναι πολύ πιο επικίνδυνη. Είναι η λογοκρισία των παραγωγών και των ανθρώπων που έχουν τα μαζικά μέσα ενημέρωσης στα χέρια τους.
Όταν δηλ. οι ίδιοι αυτολογοκρίνονται, για να κατοχυρώσουν την...θεσούλα τους, με το να ισχυροποιήσουν την....ύπαρξη τους μέσα στο κατεστημένο, που γι αυτό υπάρχουν. Νομίζω, πως εκεί τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Βλεπετε, οι ίδιοι στα ραδιόφωνα σας, στις εφημερίδες σας δεν κάνετε τίποτ΄ άλλο απ΄ το να μιμείστε ότι έκαναν οι προηγούμενοι. Δεν προχωράτε λίγο παραπέρα τα πράγματα. Βολεύεστε με το κατεστημένο, παίρνετε αυτά που γίνεται μόδα, το εξαντλείτε και μετά περιμένετε την επόμενη μόδα. Δεν βλέπω μιαν αντιπαράθεση από τη μεριά σας".
-Διανύουμε μια περίοδο έντονης αμφισβητήσεως από τη νεολαία απέναντι στις αξίες, στα ιδανικά που προβάλλονται.
Από την άλλη, άνθρωποι, μέχρι χθες επαναστάτες, εκπρόσωποι των γραμμάτων και των τεχνών, όχι μόνο δεν αντιτάσσονται στο κατεστημένο, αλλά και συνεργάζονται μ΄ αυτό, μέσω κάποιων πολιτικών σχημάτων.
Πως σχολιάζεις την κατάσταση αυτή;
Πως θα συμπεριφερόσουν, εσύ Βασίλη, αν σου πρότειναν μια τέτοια οδό;
"Εγώ είμαι απ΄ αυτούς που "πάντα μένουνε απ΄ έξω". Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μια ευκολία στο να κατακρίνουμε τις πολιτικές θέσεις διαφόρων καλλιτεχνών. Εγώ, πιστεύω, ότι αν το έλεγες ξεκάθαρα, θα εννοούσες σαφώς το Σαββόπουλο και τον Θεοδωράκη. Μπορώ να σου πω λοιπόν, ότι, εάν αυτοί οι δυο καλλιτέχνες πιστεύουν ότι αυτός είν΄ ο σωστός δρόμος για να κάνουν την προσφορά τους, με γεια τους με χαρά τους, αν όμως διάλεξαν αυτόν τον δρόμο, για να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία τους, νομίζω ότι δεν μπορώ να είμαι ένας απ΄ αυτούς".
-Πόσο περιορισμένη είναι η ζωή ενός καλλιτέχνη, σαν κι εσένα Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τι μπορείς να κάνεις όταν έχεις ελεύθερο χρόνο;
"Όπως βλέπετε, με τη δική σας την ύπαρξη δεν έχω και πολύ ελεύθερο χρόνο.
Ούτε καν να ξεκουραστώ μετά τη συναυλία δεν μπορώ...(γελάει). Αν θυμάμαι καλά, και το μεσημέρι με ψάχνατε και αύριο θα με ψάχνουν κάποιοι άλλοι σαν κι εσάς".
-Πες μου υπάρχει κάτι που να σ' ενθουσίασε ιδιαίτερα στην Κρήτη;
"Η Κρήτη μ' εκφράζει πάντα. Γι αυτό και δεν έχω λείψει ποτέ, και πριν ν' αρχίσω να τραγουδώ ερχόμουνα και σαν απλός άνθρωπος ο οποίος αγαπάει την Κρήτη και θέλει να περνάει κοντά της κάποιον καιρό".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.