Δάσκαλος: Απεργώ για να μάθω στο παιδί σου να αγωνίζεται για τα δικαιώματά του και για να μπορέσω να κοιτάξω στα μάτια το δικό μου παιδί …

Είμαι δάσκαλος. Το όνομά μου δεν έχει σημασία.
Είμαι η Νάντια, ο Άρης, ο Θέμης. Είμαι δάσκαλος γενικής και ειδικής αγωγής. Είμαι εκπαιδευτικός όλων των ειδικοτήτων. Είμαι αναπληρωτής.
Κάθε Σεπτέμβρη είμαι ένας αριθμός σε κάποιον πίνακα Excel και κάθε Ιούνιο είμαι μια κάρτα ανεργίας. Αλλά ας πάρω την ιστορία από την αρχή….



Κάθε Σεπτέμβρη, Οκτώβρη ή ακόμη και Νοέμβρη που ανακοινώνονται οι προσλήψεις εκπαιδευτικών, νιώθω τα χέρια μου να ιδρώνουν στο πληκτρολόγιο μέχρι να βρω τον αριθμό μου στον κατάλογο και το νησί , την πόλη, το χωριό που θα ζήσω για αυτή τη χρονιά.
Τότε γεμίζω τη βαλίτσα μου με ρούχα, πετσέτες, σεντόνια, όνειρα, αναμνήσεις και στιγμές  με όσα αφήνω πίσω μου και ξεκινώ. Μέσα σε τρεις μέρες βρίσκομαι στην ουρά σε κάποια Πρωτοβάθμια, ώσπου να μάθω κάπου αργά την νύχτα που θα ‘ναι το σχολείο και το σπίτι που θα στεγάσει και φέτος τη ζωή μου.
Η Οδύσσεια μόλις ξεκίνησε…
«Δεν νοικιάζουμε το σπίτι μας για ένα χρόνο» θα μου πουν μερικοί ή «Μπορείτε να μείνετε μέχρι τον Απρίλιο, αφού μετά το σπίτι γίνεται Airbnb για τουρίστες». Έτσι εγώ αφού συνεχίζω για μήνες να κυκλώνω αγγελίες στις εφημερίδες, μέχρι να βρεθώ σ’ ένα σπίτι που προϋπόθεση για να το κλείσω  είναι να αποδεχτώ  ότι δεν θα πάρω απόδειξη ενοικίων. Όμως τα καθαρά ρούχα έχουν τελειώσει προ πολλού, το ίδιο και η υπομονή μου κι έτσι κουνάω το κεφάλι συγκαταβατικά…
Τώρα μπορώ να βάλω τη ζωή μου σε τάξη και να δώσω στην άδεια μου τάξη ζωή. Δίνω τότε χρήματα, χρόνο, μεράκι για να φτιάξω υλικό για την τάξη μου κι ας ξέρω ότι σε λίγους μήνες θα το αφήσω πίσω μου. Βλέπεις κάθε χρονιά είναι μοναδική. Κάθε παιδί είναι μοναδικό. Μαθητές που με διαμόρφωσαν, ζωγραφιές που ξεπηδάνε μέσα από κούτες, συρτάρια και βιβλία κι ένα καλοσχηματισμένο χαμόγελο ευγνωμοσύνης.
Για την αγάπη που πήρα, για την αγάπη που έδωσα, για τις στιγμές που με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα και για τη συνείδησή μου που είναι καθαρή. Για όλα αυτά σφίγγω κάθε Ιούνιο τα δόντια και περνώ το κατώφλι του ΟΑΕΔ, αφού εγώ ο ‘βολεμένος δάσκαλος’ κάθε καλοκαίρι επιστρέφω άφραγκος  στην παιδική μου κάμαρη για να ξεκινήσω το Σεπτέμβρη απ’ την αρχή.
Σήμερα όμως το Υπουργείο Παιδείας, αποφάσισε να πετάξει το πτυχίο και τα χρόνια μου στα σχολεία απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας . Τώρα μετράει το Lower που ‘χα πάρει στα 15 μου, κάτι βεβαιώσεις σεμιναρίων που δεν θυμάμαι τι έμαθα αλλά δεν βαριέσαι ένα χαρτί δεν ξέρεις ποτέ που θα σου χρειαστεί έλεγε  η μάνα μου. Και να τελικά που χρειάστηκε.
Να μαζεύουμε  κάθε λογής πτυχίο, μεταπτυχιακό, διδακτορικό, πιστοποιήσεις υπολογιστών και ξένων γλωσσών για να γίνουμε ανταγωνιστικοί.
Να παντρευτούμε ή να κάνουμε σύμφωνο για να είμαστε ανταγωνιστικοί.
Να κάνουμε, όσοι μπορούμε φυσικά κι ένα παιδί  για να είμαστε ανταγωνιστικοί.
Όσο περισσότερα παιδιά τόσο μεγαλύτερος ανταγωνισμός.

Ξέρεις όμως κάτι, δεν θέλω να είμαι πιο ανταγωνιστική σε μια πολιτική φύγε εσύ – έλα εσύ! Θέλω να παραμείνω άνθρωπος, συνάδερφος, δάσκαλος και γονιός.  Κι έτσι από τη Ρόδο βρεθήκαμε στα Προπύλαια να  φωνάζουμε  για ένα σχολείο που θα τους χωράει όλους.
Κι ενώ μας χτύπησαν, μας πέταξαν χημικά και μας εμπόδισαν εμείς θα είμαστε εκεί και την Δευτέρα. Για να μάθω στο παιδί σου να αγωνίζεται για τα δικαιώματά του και για να μπορέσω  να κοιτάξω στα μάτια το δικό μου παιδί …
Εσύ τι θα κάνεις; Θα πας στο σχολείο τη Δευτέρα;
ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ  14/1
•    Απεργώ  γιατί απαιτώ το σεβασμό στην προϋπηρεσία και το βασικό πτυχίο
•    Απεργώ γιατί εναντιώνομαι στο προσοντολόγιο, που διχάζει συναδέρφους
•    Απεργώ ζητώντας μόνιμους διορισμούς τώρα. Ας σταματήσουμε πια να αναπληρώνουμε τους εαυτούς μας.
•    Απεργώ γιατί οι επιμορφώσεις πρέπει να είναι δωρεάν για όλους
•    Απεργώ γιατί θέλω να επιμορφωθώ, όχι με στόχο να περάσω στον πίνακα το συνάδερφό μου, αλλά για μένα και τους μαθητές μου.
•    Απεργώ γιατί συμπαρίσταμαι στους συναδέρφους που αγωνίζονται στην Αθήνα, αντιμετωπίζοντας την καταστολή και τη βία των ΜΑΤ
•    Απεργώ για να έχει μέλλον η παιδεία

Υ.Γ. Και μην ξεχνάς. Εγώ απεργώ, εσύ απεργείς…
Εμείς θα τα καταφέρουμε!

Νάντια Σαρρή,
Άρης Μακρής,
Θέμης Αρχοντής

iskra.gr