Βαρύ το τίμημα για τη Δημόσια Υγεία - Στοιχεία που σοκάρουν από τον πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων ΠΑΓΝΗ Δημήτρη Βρύσαλη

Ρ Ε Π Ο Ρ Τ Α Ζ
Χριστόφορος Παπαδάκης

Δριμύ κατηγορώ εξαπολύει στην κυβέρνηση για το περίφημο «τέλος των μνημονίων», δίνοντας στη δημοσιότητα στοιχεία που αποκαλύπτουν ότι ο τομέας της Υγείας εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών είναι ο... “μεγάλος ασθενής” του δημόσιου τομέα και της ελληνικής οικονομίας γενικότερα, ο πρόεδρος του Σωματείου ΠΑΓΝΗ Δημήτρης Βρύσαλης. 



Μιλώντας στη “Νέα Κρήτη”, ο συνδικαλιστής χαρακτηρίζει ως μεγάλη κοροϊδία για τον ελληνικό λαό και κυρίως και τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και τους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας αυτό που λέει η κυβέρνηση περί «εξόδου της χώρας από τα μνημόνια», καλώντας όλους τους εργαζόμενους, άνεργους και συνταξιούχους να μην πέφτουν θύματα αυτής της κοροϊδίας, αλλά να αγωνιστούν για την ανατροπή της πολιτικής αυτής! 

«Οι κυβερνητικές εξαγγελίες για το τέλος των μνημονίων είναι πρόκληση για τους μαχόμενους υγειονομικούς, την ώρα που διατηρούνται άθικτοι όλοι οι νόμοι που μετατρέπουν την υγεία σε εμπόρευμα και τους ασθενείς σε πελάτες. Όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, υπακούοντας στο γενικό πρόσταγμα του κεφαλαίου, πήραν βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα με καθυστέρηση συγκριτικά με άλλες χώρες. Γι’ αυτό τα μέτρα ήρθαν απότομα την περίοδο της κρίσης στη χώρα μας, όταν σε άλλες χώρες είχαν παρθεί ήδη, υπακούοντας στο γενικό πρόσταγμα του κεφαλαίου», είπε στην εφημερίδα μας ο Δημήτρης Βρύσαλης. Ο ίδιος συνέχισε αναφέροντας ότι τα κονδύλια κρατικού προϋπολογισμού για την υγεία από το 2010 έως το 2018 βαίνουν προοδευτικά μειούμενα έως και 50%! Το ίδιο προμηνύεται και για το 2019.

Μάλιστα, μεταξύ άλλων, ο κ. Βρύσαλης τόνισε ότι τα χρόνια των μνημονίων «έκλεισαν 6 ψυχιατρικά και 15 γενικά νοσοκομεία. Έκλεισε ή υπολειτουργεί η πλειονότητα των 360 πρώην πολυϊατρείων του ΙΚΑ και αντικαθίστανται από “καρικατούρες” πρωτοβάθμιας υγείας, τις ΤΟΜΥ. Αυξήθηκαν οι ιδιωτικές (από την τσέπη του ασθενούς) δαπάνες υγείας από το 31% στο 39% επί του συνόλου των δαπανών. Μειώθηκε δραματικά το μόνιμο προσωπικό των νοσοκομείων - όλων των κλάδων - από τους 104.000 στους 78.000 περίπου, ενώ ακόμα και τον τελευταίο χρόνο είχαμε μείωση κατά 1.700 περίπου εργαζόμενους. Ταυτόχρονα, αυξήθηκε ο αριθμός των εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας (γιατροί, νοσηλευτές, καθαρίστριες, διοικητικοί, άνεργοι προερχόμενοι από ΟΑΕΔ), με συνέπεια να έχουν ξεπεράσει σε ποσοστό το 20% του συνόλου. Αυτοί οι εργαζόμενοι πληρώνονται από τα έσοδα του νοσοκομείου και όχι από το κράτος. Οδεύουμε στη στρατηγική της Ε.Ε., που θέλει νοσοκομεία-επιχειρήσεις και που το κράτος θα δίνει ψίχουλα στην υγεία». 

Η κατάσταση στο ΠΑΓΝΗ 

Σε ό,τι αφορά το ΠΑΓΝΗ, ο συνδικαλιστής ανέφερε τα εξής:
«* Η επιχορήγηση για δαπάνες λειτουργίας είναι μειωμένες κατά 11.000.000 ευρώ σε σχέση με το 2017. Οι Κρητικοί πλήρωσαν από την τσέπη τους για το 2017 στα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία 1.500.000 ευρώ.
* Καταργήθηκαν, σε μια νύχτα το 2012, 60 κρεβάτια και 700 οργανικές θέσεις εργασίας, ενώ δόθηκαν 44 κρεβάτια στο ΠΑΓΝΗ σε ασφαλιστικές εταιρείες.
* Μόνο στο ΠΑΓΝΗ για το 2017 ο αριθμός των ανασφάλιστων που εξυπηρέτησε το νοσοκομείο ήταν 46.973 και το ποσό που δαπανήθηκε ήταν 6.755.188 ευρώ. Το κράτος, για όλα αυτά, δεν έδωσε δεκάρα τσακιστή.
* Μειώθηκε το μόνιμο προσωπικό κατά 650 εργαζομένους από το 2012 μέχρι σήμερα. Στο ΠΑΓΝΗ, οι κενές οργανικές θέσεις όλων των κατηγοριών είναι 645. Η περίφημη ενίσχυση για το ΠΑΓΝΗ μεταφράζεται σε 18 μόνιμους εργαζόμενους σε σχέση με το 2015. Ο αριθμός των μη μόνιμων ξεπερνά τους 500 εργαζομένους.
* Υπάρχουν όλες οι γνωστές μορφές απασχόλησης και ελαστικής εργασίας (oncall, standby, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, δελτία παροχής υπηρεσιών, μαθητεία, πρακτική άσκηση, κοινωφελής εργασία, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, εργολαβικοί εργαζόμενοι, κυκλική εργασία-rotation, κλιμακωτό ωράριο απασχόλησης κ.ά.)».

«Μεγαλοπρεπής απάτη η έξοδος από τα μνημόνια» 

Όπως τόνισε ο Δημήτρης Βρύσαλης, «η δήθεν έξοδος από τα μνημόνια που εξαγγέλθηκε πανηγυρικά είναι μια μεγαλοπρεπής απάτη. Κατάργηση των μνημονίων σημαίνει στην πράξη ανάκτηση όλων των απωλειών σε μισθούς, συντάξεις και παροχές, να σταματήσουν η εντατικοποίηση, τα εξουθενωτικά ωράρια, τα παράλληλα καθήκοντα και οι διπλοβάρδιες, να δίνονται τα ρεπό εντός της εβδομάδας, να σταματήσει το αίσχος των 48 ή και 72 ωρών εφημεριών στους γιατρούς, να καταργηθούν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι, να καταργηθεί η απλήρωτη εργασία, να καλυφθούν τα τμήματα σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες, να σταματήσει το αίσχος των πολύμηνων λιστών σε χειρουργεία και τακτικά ιατρεία, να ανοίξουν όλα τα κρεβάτια ΜΕΘ, να λειτουργήσει ΜΑΦ, να δημιουργηθεί μονάδα εγκαυμάτων, να καταργηθούν οι πληρωμές στα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία και στα απογευματινά επεμβατικά εργαστήρια, να ενταχθούν όσοι εργάζονται σε ανθυγιεινές και επικίνδυνες συνθήκες στα ΒΑΕ (με ό,τι αυτό σημαίνει) και πολλά άλλα».